Zobacz PNMs

PlayStation 2 (PS2) wykorzystuje zastrzeżony format obrazu zoptymalizowany pod kątem jego unikalnej architektury sprzętowej. Format ten wykorzystuje syntezator grafiki i jednostki wektorowe PS2, aby umożliwić wydajne przechowywanie i renderowanie grafiki 2D. Obrazy są przechowywane przy użyciu różnych trybów kolorów, technik kompresji i układów danych, aby zrównoważyć jakość wizualną i wykorzystanie pamięci.

Głównymi trybami kolorów używanymi w obrazach PS2 są 32-bitowy RGBA, 24-bitowy RGB, 16-bitowy RGB (565 lub 5551) oraz 4-bitowy lub 8-bitowy indeksowany kolor z CLUT (tablicą kolorów). 32-bitowy RGBA zapewnia najwyższą jakość z kanałem alfa dla przezroczystości, podczas gdy 4-bitowy indeksowany poświęca jakość na rzecz mniejszego rozmiaru pliku. Tryby 16-bitowego RGB stanowią kompromis. Wybrany tryb kolorów wpływa na wykorzystanie pamięci oraz maksymalną możliwą szczegółowość i głębię kolorów grafiki.

Grafika PS2 może opcjonalnie używać palet dla indeksowanych trybów kolorów. Paleta lub CLUT to tabela mapująca 4-bitowe lub 8-bitowe wartości indeksów na 16-bitowe lub 24-bitowe kolory RGB. Używanie palet umożliwia uzyskanie bardziej wizualnie bogatej grafiki przy mniejszym zapotrzebowaniu na pamięć w porównaniu z bezpośrednimi trybami kolorów, ale wiąże się to z ograniczeniem do zaledwie 16 lub 256 unikalnych kolorów na obraz. Palety najlepiej nadają się do prostszej grafiki, takiej jak sprite'y 2D, tekst i elementy interfejsu użytkownika.

Do kompresji danych obrazu PS2 stosuje się kilka technik w celu oszczędzania ograniczonej pamięci. Najprostszą z nich jest kodowanie długości przebiegu (RLE), które zastępuje powtarzające się sekwencje identycznych wartości liczbą i samą wartością. Na przykład „AAAAAAABBCCCCCC” zostałoby skompresowane do „7A2B6C”. Ten bezstratny algorytm jest szybki i skuteczny w kompresji obrazów z wieloma sąsiadującymi przebiegami tego samego koloru.

Bardziej zaawansowane metody kompresji obrazu PS2 wykorzystują właściwości ludzkiego układu wzrokowego, aby odrzucić niezauważalne informacje. Te stratne algorytmy analizują bloki obrazu i selektywnie odrzucają dane o wyższej częstotliwości i precyzji kolorów, na które oko jest mniej wrażliwe. Sprzęt PS2 natywnie obsługuje formę kwantyzacji wektorowej i kodowania obcinania bloków dostosowanego do jego jednostek wektorowych. Poprzez połączenie skompresowanych danych obrazu z paletami CLUT można wydajnie przechowywać i renderować szczegółową grafikę.

Kanał graficzny PS2 opiera się na rysowaniu teksturowanych trójkątów. Obrazy przeznaczone do mapowania na powierzchnie 3D są przechowywane jako tekstury 2D. Aby kontrolować sposób próbkowania, filtrowania i nakładania tekstur na powierzchnie, tekstury PS2 zawierają mipmapy. Są to wstępnie obliczone, pomniejszone wersje tekstury w pełnym rozmiarze, które redukują artefakty, gdy teksturowana powierzchnia jest oglądana pod kątem lub z odległości. Pojedyncza tekstura PS2 składa się z obrazu w pełnym rozmiarze, a następnie z sekwencji kolejnych pomniejszonych mipmap.

Dane graficzne PS2 są układane w pamięci w unikalny sposób, aby umożliwić sprzętowi wydajny dostęp do pikseli obrazu. Dane kolorów mogą być dzielone na oddzielne bitplany lub przechowywane w splecionych wzorach w pamięci VRAM. Aby zmaksymalizować wydajność renderowania, konieczne jest dokładne rozważenie sposobu rozmieszczenia danych. Syntezator grafiki jest zoptymalizowany do renderowania obrazów i tekstur, które są zgodne z tymi specjalistycznymi konwencjami układu danych.

Oprócz samych danych obrazu grafika PS2 często polega na towarzyszących metadanych. W przypadku sprite'ów obejmuje to właściwości takie jak pozycja, skala, obrót i tryb mieszania alfa. W przypadku tekstur 3D metadane określają szczegóły, takie jak wymiary, tryb kolorów, kompresja, liczba poziomów mipmap, zasady zawijania i zaciskania tekstury oraz tryb filtrowania tekstury. Te metadane instruują PS2, jak przetwarzać i stosować obrazy.