USTAR (Unix Standard Tape Archive), Unix ve Unix benzeri işletim sistemlerinde dosyaları arşivlemek ve dağıtmak için kullanılan bir dosya biçimidir. Farklı Unix sistemleri arasında kolayca değiştirilebilen teyp arşivleri oluşturmak için standartlaştırılmış bir yöntem olarak 1980'lerde tanıtıldı. O zamandan beri USTAR biçimi, çeşitli platformlarda yazılım, veri ve diğer dosyaları paketlemek ve dağıtmak için yaygın olarak kullanılan bir standart haline geldi.
USTAR biçimi, manyetik bantlarda arşiv dosyaları oluşturmak için kullanılan daha önceki TAR (Tape Archive) biçiminin bir uzantısıdır. TAR biçimi, birden fazla dosyanın tek bir arşiv dosyasında birleştirilmesine izin vererek, büyük dosya koleksiyonlarını depolamayı ve aktarmayı kolaylaştırdı. Ancak orijinal TAR biçiminin, maksimum 99 karakterlik dosya adı uzunluğu ve maksimum 8 GB dosya boyutu gibi sınırlamaları vardı.
Bu sınırlamaları gidermek için USTAR biçimi, orijinal TAR biçimine göre bir geliştirme olarak geliştirildi. USTAR biçimi, daha uzun dosya adları (255 karaktere kadar), daha büyük dosya boyutları (8 EB veya 8 ekzabayta kadar) ve dosya özniteliklerini ve izinlerini depolamak için ek meta veri alanları desteği dahil olmak üzere çeşitli geliştirmeler getirdi.
Bir USTAR arşiv dosyası, arşivde depolanan bir dosya veya dizini temsil eden bir dizi dosya kaydından oluşur. Her dosya kaydı bir başlıktan ve gerçek dosya verilerinden oluşur. Başlık, dosyanın adı, boyutu, sahipliği, izinleri ve değişiklik zamanı gibi meta verileri içerir. Dosya verileri başlığı takip eder ve bitişik bir bayt bloğu olarak saklanır.
USTAR başlığı sabit bir 512 bayt boyutuna sahiptir ve birkaç alana bölünmüştür. Başlıktaki önemli alanlardan bazıları şunlardır:
1. Dosya adı: Dosya veya dizinin adını içeren, 255 karaktere kadar uzunluğunda, null ile sonlandırılmış bir dize.
2. Dosya modu: Dosyanın izinlerini ve mod bitlerini temsil eden 12 karakterli bir sekizlik sayı.
3. Sahip ve grup kimlikleri: Dosya ile ilişkili sayısal kullanıcı ve grup kimlikleri.
4. Dosya boyutu: Dosyanın boyutunu bayt cinsinden temsil eden 12 karakterli bir sekizlik sayı.
5. Değişiklik zamanı: Dosyanın son değişiklik zamanını 1 Ocak 1970'ten bu yana geçen saniye sayısı olarak temsil eden 12 karakterli bir sekizlik sayı.
6. Başlık toplam kontrolü: Hata tespiti için kullanılan 8 karakterli bir sekizlik sayı.
USTAR biçimi ayrıca sembolik bağlantılar, sabit bağlantılar ve aygıt dosyaları gibi özel dosya türleri için de destek içerir. Bu özel dosyalar, belirli başlık alanları kullanılarak temsil edilir ve çıkarma sırasında farklı şekilde işlenir.
Bir USTAR arşivi oluştururken, arşivleme yardımcı programı (örneğin `tar` komutu) belirtilen dosyaları ve dizinleri okur, her dosya için uygun başlıkları oluşturur ve başlıkları ve dosya verilerini tek bir arşiv dosyasında birleştirir. Sonuçtaki arşiv dosyası, boyutunu küçültmek için gzip veya bzip2 gibi çeşitli sıkıştırma algoritmaları kullanılarak sıkıştırılabilir.
Bir USTAR arşivinden dosya çıkarmak için, çıkarma yardımcı programı arşiv dosyasını sıralı olarak okur ve her dosya hakkında bilgi edinmek için başlıkları ayrıştırır. Ardından, başlıklarda depolanan meta verilere dayanarak gerekli dosyaları ve dizinleri oluşturur ve dosya verilerini uygun konumlara yazar.
USTAR biçimi yaygın olarak benimsenmiştir ve farklı işletim sistemlerinde çeşitli arşivleme ve sıkıştırma araçları tarafından desteklenmektedir. Dosyaları paketlemek ve dağıtmak için standartlaştırılmış ve taşınabilir bir yol sağlar, uyumluluk ve kullanım kolaylığı sağlar.
Ancak, USTAR biçiminin bazı sınırlamaları olduğunu belirtmekte fayda var. Örneğin, 255 karakterden uzun dosya adlarını veya 8 EB'den büyük dosya boyutlarını desteklemez. Ayrıca, güvenli dosya aktarımı ve depolama için gerekli olabilecek yerleşik şifreleme veya bütünlük doğrulama özellikleri yoktur.
Bu sınırlamalara rağmen, USTAR biçimi, basitliği, yaygın desteği ve Unix ve Unix benzeri işletim sistemlerinin geniş bir yelpazesiyle uyumluluğu nedeniyle dosyaları arşivlemek ve dağıtmak için popüler bir seçim olmaya devam etmektedir.
Özetle, USTAR arşiv biçimi, Unix ve Unix benzeri sistemlerde dosyaları paketlemek ve dağıtmak için standartlaştırılmış bir yol sağlayan TAR biçiminin bir uzantısıdır. Orijinal TAR biçimine kıyasla daha uzun dosya adlarını, daha büyük dosya boyutlarını ve ek meta verileri destekler. USTAR arşivleri, her biri dosya meta verilerini ve gerçek dosya verilerini içeren bir başlık içeren bir dizi dosya kaydından oluşur. Biçim, arşivleme ve sıkıştırma araçları tarafından yaygın olarak desteklenir ve genellikle yazılım dağıtımı ve veri alışverişi için kullanılır.
Dosya sıkıştırması, veri dosyalarının boyutunu verimli depolama veya iletim için azaltan bir süreçtir. Çeşitli algoritmaları kullanarak, veriyi sıkıştırmak için fazlalıkları belirleyip ortadan kaldırır, bu genellikle verinin boyutunu orijinal bilgiyi kaybetmeden önemli ölçüde azaltabilir.
İki ana dosya sıkıştırma türü vardır: kayıpsız ve kayıplı. Kayıpsız sıkıştırma, orijinal verinin sıkıştırılmış veriden mükemmel bir şekilde yeniden oluşturulmasını sağlar, bu da her bit verinin önemli olduğu dosyalar için idealdir, örneğin metin veya veritabanı dosyaları. Yaygın örnekler arasında ZIP ve RAR dosya formatları bulunmaktadır. Diğer yandan, kayıplı sıkıştırma, dosya boyutunu daha önemli ölçüde azaltmak için daha az önemli verileri ortadan kaldırır, genellikle ses, video ve görüntü dosyalarında kullanılır. JPEG ve MP3'ler, bazı veri kayıplarının içeriğin algılanan kalitesini önemli ölçüde düşürmediği örneklerdir.
Dosya sıkıştırması çok sayıda şekilde faydalıdır. Cihazlarda ve sunucularda depolama alanını korur, maliyetleri düşürür ve verimliliği artırır. Ayrıca, ağlar üzerinden dosya aktarım sürelerini hızlandırır, bu da özellikle büyük dosyalar için çok değerlidir. Ayrıca, sıkıştırılmış dosyalar bir arşiv dosyasına gruplandırılabilir, bu da birden çok dosyanın organizasyonunda ve daha kolay taşınmasında yardımcı olur.
Ancak, dosya sıkıştırmasının bazı dezavantajları vardır. Sıkıştırma ve sıkıştırmayı açma süreci hesaplama kaynakları gerektirir, bu da sistem performansını yavaşlatabilir, özellikle daha büyük dosyalar için. Ayrıca, kayıplı sıkıştırma durumunda, bazı orijinal veriler sıkıştırma sırasında kaybolur ve sonuçtaki kalite, tüm kullanımlar için kabul edilebilir olmayabilir, özellikle yüksek kalite talep eden profesyonel uygulamalar için.
Dosya sıkıştırması, bugünün dijital dünyasında kritik bir araçtır. Verimliliği artırır, depolama alanını korur ve indirme ve yükleme sürelerini azaltır. Bununla birlikte, sistem performansı ve kalite bozulma riski açısından kendi dezavantajlarına sahiptir. Bu nedenle, belirli veri ihtiyaçları için doğru sıkıştırma tekniğini seçerken bu faktörlerin farkında olmak önemlidir.
Dosya sıkıştırması, dosyanın boyutunu azaltma işlemidir, genellikle depolama alanını tasarruf etmek veya bir ağ üzerindeki iletimi hızlandırmak için kullanılır.
Dosya sıkıştırması, verilerdeki gereksiz bilgileri belirleyip çıkararak çalışır. İlk verileri daha küçük bir alanda kodlamak için algoritmalar kullanır.
Dosya sıkıştırmanın iki ana türü lossless (kayıpsız) ve lossy (kayıplı) sıkıştırmadır. Kayıpsız sıkıştırma, orijinal dosyanın mükemmel bir şekilde geri yüklenmesini sağlarken, kayıplı sıkıştırma, veri kalitesindeki bazı kayıpların maliyetine daha büyük ölçüde boyut küçültmeyi sağlar.
Popüler bir dosya sıkıştırma aracı örneği, ZIP ve RAR dahil olmak üzere birden fazla sıkıştırma formatını destekleyen WinZip'tir.
Kayıpsız sıkıştırma ile kalite değişmez. Ancak, kayıplı sıkıştırmada, dosya boyutunu daha da küçültmek için az önemli veriler çıkarıldığından kalitede belirgin bir azalma olabilir.
Evet, veri bütünlüğü açısından dosya sıkıştırması güvenlidir, özellikle kayıpsız sıkıştırmayla. Ancak, başka herhangi bir dosyada olduğu gibi, sıkıştırılmış dosyalar da zararlı yazılım veya virüsler tarafından hedef alınabilir, bu yüzden her zaman güvenilir bir güvenlik yazılımı bulundurmak önemlidir.
Neredeyse tüm dosya türleri sıkıştırılabilir, bu türler arasında metin dosyaları, resimler, ses, video ve yazılım dosyaları bulunur. Ancak, elde edilebilecek sıkıştırma seviyesi, dosya türlerine göre önemli ölçüde değişebilir.
ZIP dosyası, bir veya daha fazla dosyanın boyutunu azaltmak için kayıpsız sıkıştırmayı kullanan bir dosya formatı türüdür. ZIP dosyasındaki birden fazla dosya, tek bir dosyada etkili bir şekilde bir araya getirilir, bu da paylaşmayı kolaylaştırır.
Teknik olarak, evet, ancak ek boyut azaltma minimum veya hatta zararlı olabilir. Zaten sıkıştırılmış bir dosyayı sıkıştırmak, bazen sıkıştırma algoritması tarafından eklenen metadatanın neden olduğu boyut artışına neden olabilir.
Bir dosyayı açmak için genellikle bir açma veya açma aracına ihtiyacınız vardır, örneğin WinZip veya 7-Zip. Bu araçlar, sıkıştırılmış formatından orijinal dosyaları çıkarabilir.