POSIX arşiv formatı, aynı zamanda 'ar' formatı olarak da bilinir, Unix benzeri işletim sistemlerinde kütüphane arşivleri oluşturmak ve yönetmek için kullanılan bir dosya formatıdır. Bu format, IEEE tarafından POSIX.1-1988 spesifikasyonunda standartlaştırılmış ve o zamandan beri çeşitli platformlarda yaygın olarak benimsenmiştir. Ar formatı, birden fazla dosyanın daha kolay saklama, dağıtım ve yönetim için tek bir dosyada toplanmas ına olanak tanır.
POSIX arşivinin yapısı, bir dizi arşiv üyesinin ardından gelen genel bir başlıktan oluşur. Her üye, arşive eklenmiş bir dosyayı temsil eder. Genel başlık, dosyayı bir ar arşivi olarak tanımlayan basit bir ASCII dizesidir. '`!<arch> `' karakterlerinden oluşur, burada '` `' yeni satır karakterini temsil eder. Bu başlık her zaman arşiv dosyasının başında bulunur.
Genel başlığın ardından arşiv, bir dizi dosya üyesi içerir. Her üye bir dosya başlığından ve dosya verilerinin kendisinden oluşur. Dosya başlığı, dosya adı, değiştirme zaman damgası, sahip ve grup kimlikleri, dosya modu ve boyut gibi dosya hakkında meta veriler içeren sabit boyutlu bir yapıdır. Başlık, 60 baytlık sabit bir boyutu korumak için boşluklarla doldurulur.
Dosya başlığı, null ile sonlandırılmış bir ASCII dizesi olarak saklanan dosya adıyla başlar. Dosya adı 16 karakterle sınırlıdır ve gerçek dosya adı daha uzunsa kesilir. Dosya adı 16 karakterden kısaysa boşluklarla doldurulur. Dosya adının ardından başlık, ondalık ASCII dizesi olarak saklanan dosya değiştirme zaman damgasını içerir. Zaman damgası, Unix epoch'undan (1 Ocak 1970) bu yana geçen saniye sayısını temsil eder.
Ardından, dosya başlığı, ondalık ASCII dizeleri olarak saklanan dosyanın sahip ve grup kimliklerini içerir. Bu kimlikler, dosya izinleri ve sahiplik yönetimi için kullanılır. Dosya modu ayrıca başlıkta, dosyanın izinlerini ve türünü temsil eden sekizli bir ASCII dizesi olarak saklanır. Mod, dosyanın normal bir dosya, dizin, sembolik bağlantı olup olmadığını veya herhangi bir özel izne sahip olup olmadığını gösterir.
Dosyanın boyutu, başlıkta, başlığı takip eden dosya verilerindeki bayt sayısını gösteren ondalık bir ASCII dizesi olarak saklanır. Dosya boyutu çift sayı değilse, doğru hizalamayı sağlamak için dosya verilerine fazladan bir bayt dolgu eklenir.
Dosya başlığından sonra, gerçek dosya verileri arşivde saklanır. Veriler, ek biçimlendirme veya sıkıştırma olmaksızın olduğu gibi yazılır. Dosya boyutu tek ise, hizalamayı korumak için fazladan bir bayt dolgu eklenir.
Bir ar arşivi oluşturma süreci, her üye dosyanın dosya başlıklarını ve verilerini tek bir arşiv dosyasında birleştirmeyi içerir. Unix benzeri sistemlerde yaygın olarak bulunan ar yardımcı programı, ar arşivlerinden dosya oluşturmak, değiştirmek ve çıkarmak için kullanılır. Bir arşiv oluştururken, ar yardımcı programı genel başlığı, ardından her üye dosyanın dosya başlıklarını ve verilerini ekler.
Bir ar arşivinden dosya çıkarmak, arşiv formatını doğrulamak için genel başlığı okumayı ve ardından istenen dosya üyelerini bulmak için arşivi taramayı içerir. Ar yardımcı programı, dosya adlarını, boyutlarını ve arşiv içindeki ofsetleri belirlemek için dosya başlıklarını okur. Ardından, başlıklarda saklanan boyut ve konum bilgilerine göre dosya verilerini çıkarır.
Ar formatının birincil kullanım durumlarından biri, statik kütüphane arşivlerinin oluşturulmasıdır. Statik kütüphaneler, derleme zamanında doğrudan bir yürütülebilir dosyaya bağlanan nesne dosyalarının koleksiyonlarıdır. Ar formatı, birden fazla nesne dosyasının tek bir kütüphane dosyasında toplanmasına olanak tanır, bu dosya daha sonra son yürütülebilir dosyayı oluşturmak için diğer nesne dosyaları veya kütüphanelerle bağlanabilir.
Ar formatı ayrıca, dosya verilerinin kendisi yerine yalnızca harici dosyalara referanslar içeren ince arşivlerin oluşturulmasını da destekler. İnce arşivler, arşiv dosyasının boyutunu küçültmek ve büyük dosya koleksiyonlarının daha verimli bir şekilde saklanmasını ve dağıtılmasını sağlamak için yararlıdır.
Ar formatı yaygın olarak kullanılmasına ve desteklenmesine rağmen bazı sınırlamaları vardır. Sabit boyutlu dosya başlığı, dosya adlarının uzunluğunu ve arşivde saklanabilecek maksimum dosya boyutunu sınırlar. Ek olarak, ar formatı belirli kullanım durumları için gerekli olabilecek yerleşik sıkıştırma veya şifreleme sağlamaz.
Sınırlamalarına rağmen, POSIX arşiv formatı Unix benzeri sistemlerde dosya koleksiyonlarını toplamak ve yönetmek için basit ve verimli bir yöntem olmaya devam etmektedir. Standardizasyonu ve yaygın olarak benimsenmesi, statik kütüphaneler oluşturmak, yazılım paketlerini dağıtmak ve verileri arşivlemek için güvenilir bir seçim haline getirmektedir.
Özetle, POSIX arşiv formatı, Unix benzeri işletim sistemlerinde kütüphane arşivleri oluşturmak ve yönetmek için kullanılan bir dosya formatıdır. Bir dizi arşiv üyesinin ardından gelen genel bir başlıktan oluşur, her biri bir dosya başlığı ve dosya verilerini içerir. Ar yardımcı programı, ar arşivlerinden dosya oluşturmak, değiştirmek ve çıkarmak için kullanılır ve format genellikle statik kütüphane arşivleri oluşturmak ve dosya koleksiyonlarını toplamak için kullanılır. Bazı sınırlamaları olsa da, ar formatı Unix benzeri sistemlerde dosyaları yönetmek için basit ve yaygın olarak desteklenen bir yöntem olmaya devam etmektedir.
Dosya sıkıştırması, veri dosyalarının boyutunu verimli depolama veya iletim için azaltan bir süreçtir. Çeşitli algoritmaları kullanarak, veriyi sıkıştırmak için fazlalıkları belirleyip ortadan kaldırır, bu genellikle verinin boyutunu orijinal bilgiyi kaybetmeden önemli ölçüde azaltabilir.
İki ana dosya sıkıştırma türü vardır: kayıpsız ve kayıplı. Kayıpsız sıkıştırma, orijinal verinin sıkıştırılmış veriden mükemmel bir şekilde yeniden oluşturulmasını sağlar, bu da her bit verinin önemli olduğu dosyalar için idealdir, örneğin metin veya veritabanı dosyaları. Yaygın örnekler arasında ZIP ve RAR dosya formatları bulunmaktadır. Diğer yandan, kayıplı sıkıştırma, dosya boyutunu daha önemli ölçüde azaltmak için daha az önemli verileri ortadan kaldırır, genellikle ses, video ve görüntü dosyalarında kullanılır. JPEG ve MP3'ler, bazı veri kayıplarının içeriğin algılanan kalitesini önemli ölçüde düşürmediği örneklerdir.
Dosya sıkıştırması çok sayıda şekilde faydalıdır. Cihazlarda ve sunucularda depolama alanını korur, maliyetleri düşürür ve verimliliği artırır. Ayrıca, ağlar üzerinden dosya aktarım sürelerini hızlandırır, bu da özellikle büyük dosyalar için çok değerlidir. Ayrıca, sıkıştırılmış dosyalar bir arşiv dosyasına gruplandırılabilir, bu da birden çok dosyanın organizasyonunda ve daha kolay taşınmasında yardımcı olur.
Ancak, dosya sıkıştırmasının bazı dezavantajları vardır. Sıkıştırma ve sıkıştırmayı açma süreci hesaplama kaynakları gerektirir, bu da sistem performansını yavaşlatabilir, özellikle daha büyük dosyalar için. Ayrıca, kayıplı sıkıştırma durumunda, bazı orijinal veriler sıkıştırma sırasında kaybolur ve sonuçtaki kalite, tüm kullanımlar için kabul edilebilir olmayabilir, özellikle yüksek kalite talep eden profesyonel uygulamalar için.
Dosya sıkıştırması, bugünün dijital dünyasında kritik bir araçtır. Verimliliği artırır, depolama alanını korur ve indirme ve yükleme sürelerini azaltır. Bununla birlikte, sistem performansı ve kalite bozulma riski açısından kendi dezavantajlarına sahiptir. Bu nedenle, belirli veri ihtiyaçları için doğru sıkıştırma tekniğini seçerken bu faktörlerin farkında olmak önemlidir.
Dosya sıkıştırması, dosyanın boyutunu azaltma işlemidir, genellikle depolama alanını tasarruf etmek veya bir ağ üzerindeki iletimi hızlandırmak için kullanılır.
Dosya sıkıştırması, verilerdeki gereksiz bilgileri belirleyip çıkararak çalışır. İlk verileri daha küçük bir alanda kodlamak için algoritmalar kullanır.
Dosya sıkıştırmanın iki ana türü lossless (kayıpsız) ve lossy (kayıplı) sıkıştırmadır. Kayıpsız sıkıştırma, orijinal dosyanın mükemmel bir şekilde geri yüklenmesini sağlarken, kayıplı sıkıştırma, veri kalitesindeki bazı kayıpların maliyetine daha büyük ölçüde boyut küçültmeyi sağlar.
Popüler bir dosya sıkıştırma aracı örneği, ZIP ve RAR dahil olmak üzere birden fazla sıkıştırma formatını destekleyen WinZip'tir.
Kayıpsız sıkıştırma ile kalite değişmez. Ancak, kayıplı sıkıştırmada, dosya boyutunu daha da küçültmek için az önemli veriler çıkarıldığından kalitede belirgin bir azalma olabilir.
Evet, veri bütünlüğü açısından dosya sıkıştırması güvenlidir, özellikle kayıpsız sıkıştırmayla. Ancak, başka herhangi bir dosyada olduğu gibi, sıkıştırılmış dosyalar da zararlı yazılım veya virüsler tarafından hedef alınabilir, bu yüzden her zaman güvenilir bir güvenlik yazılımı bulundurmak önemlidir.
Neredeyse tüm dosya türleri sıkıştırılabilir, bu türler arasında metin dosyaları, resimler, ses, video ve yazılım dosyaları bulunur. Ancak, elde edilebilecek sıkıştırma seviyesi, dosya türlerine göre önemli ölçüde değişebilir.
ZIP dosyası, bir veya daha fazla dosyanın boyutunu azaltmak için kayıpsız sıkıştırmayı kullanan bir dosya formatı türüdür. ZIP dosyasındaki birden fazla dosya, tek bir dosyada etkili bir şekilde bir araya getirilir, bu da paylaşmayı kolaylaştırır.
Teknik olarak, evet, ancak ek boyut azaltma minimum veya hatta zararlı olabilir. Zaten sıkıştırılmış bir dosyayı sıkıştırmak, bazen sıkıştırma algoritması tarafından eklenen metadatanın neden olduğu boyut artışına neden olabilir.
Bir dosyayı açmak için genellikle bir açma veya açma aracına ihtiyacınız vardır, örneğin WinZip veya 7-Zip. Bu araçlar, sıkıştırılmış formatından orijinal dosyaları çıkarabilir.