ar SVR4 arşiv formatı, dosya koleksiyonlarını tek bir arşiv dosyasında saklamak için kullanılan bir dosya formatıdır. 1980'lerin sonlarında System V Release 4 (SVR4) UNIX işletim sisteminin bir parçası olarak tanıtıldı. ar formatı, yazılım kütüphanelerini, nesne dosyalarını ve ilgili diğer dosya koleksiyonlarını paketlemek için birçok UNIX ve Linux sisteminde bugün hala yaygın olarak kullanılmaktadır.
Bir ar arşivi, bir dizi arşiv üyesinin ardından gelen genel bir başlıktan oluşur. Her arşiv üyesi, arşivde saklanan bir dosyayı temsil eder. Genel başlık, dosyayı bir ar arşivi olarak tanımlayan ve ilk arşiv üyesine olan ofseti belirten basit bir 8 baytlık yapıdır.
Genel başlık şu formata sahiptir: - Baytlar 0-1: Dosyayı bir ar arşivi olarak tanımlayan "!<arch>\n" sihirli dizesi - Baytlar 2-3: İki platform bağımlı dolgu baytının ardından gelen dört ASCII karakteri "`\ ", başlığı tam olarak 8 bayt uzunluğunda yapar
Genel başlığın ardından bireysel arşiv üyeleri gelir. Her arşiv üyesi, bir başlıktan ve hemen ardından üyenin içeriğinden oluşur. Her üyenin başlığı şu formata sahiptir: - Baytlar 0-15: Sola yaslanmış ve null ile doldurulmuş dosya adı - Baytlar 16-27: Ondalık olarak dosya değişiklik zaman damgası - Baytlar 28-33: Ondalık olarak sahip kimliği - Baytlar 34-39: Ondalık olarak grup kimliği - Baytlar 40-47: Sekizli olarak dosya modu - Baytlar 48-57: Ondalık olarak bayt cinsinden dosya boyutu - Baytlar 58-59: "`\ " dizesi
Üye başlıkları hakkında dikkat edilmesi gereken bazı önemli şeyler: - Dosya adı 16 karakterle sınırlıdır. Daha uzun adlar için özel bir System V genişletilmiş ad üyesi kullanılabilir. - Zaman damgası, sahip/grup kimlikleri ve dosya modu ASCII ondalık veya sekizlidir. Alan genişliklerinden daha kısa olmaları durumunda null ile sonlandırılmalıdır. - Dosya boyutu, başlığın kendisinin boyutunu içermez. - Her başlık alanı, sabit genişliğinden daha kısa olması durumunda bir boşluk veya null bayt ile sonlandırılır. Alanlar arasında hizalama dolgusu yoktur.
Her arşiv üyesinin içeriği, ek dolgu olmaksızın 60 baytlık başlığını hemen takip eder. Dosya verileri, kodlama veya sıkıştırma olmaksızın orijinal dosyada göründüğü gibi tam olarak saklan ır.
Ek meta veri sağlamak için ar arşivlerinde özel arşiv üyeleri görünebilir: - "// ": Sembol tablosu üyesi, nesne dosyalarını bağlamak için kullanılan sembol adlarının bir arama tablosunu içerir. "// " (eğik çizgi eğik çizgi boşluk) özel adına sahiptir. - "/ ": Genişletilmiş ad tablosu, 16 bayttan uzun dosya adları için kullanılır. 16 bayta dolduracak kadar boşluğun ardından bir eğik çizgi ile adlandırılır. Genişletilmiş adlar, bu üyede null ile sonlandırılmış dizeler listesi olarak saklanır.
Bir ar arşivini ayrıştırmak için bir program önce 8 baytlık genel başlığı okur ve arşiv sihirli dizesini doğrular. Ardından arşiv verilerini tarar ve her üye için 60 baytlık başlığı okur. Dosya boyutu alanı, programa bir sonraki başlığa geçmeden önce o üyenin içeriği için kaç bayt okunacağını söyler.
Bir ar arşivi oluştururken bir program genel başlığı, ardından dahil edilecek her arşiv üyesi için başlığı ve içeriği yazar. Genişletilmiş adlar kullanılıyorsa, genişletilmiş ad tablosu üyesi eklenmelidir. Sembol tablosu, dahil edilmişse, genellikle genel başlığın ardından ilk üye olarak eklenir.
ar formatı oldukça basittir, ancak bazı sınırlamaları vardır. tar veya ZIP gibi daha modern formatlarda bulunan sıkıştırma, şifreleme veya diğer gelişmiş özellikleri desteklemez. 16 karakterlik ad sınırı kısıtlayıcıdır ve genişletilmiş ad şeması biraz gariptir. Yine de ar, sadeliği, uyumluluğu ve nesne kodu modülleri gibi ilgili dosyaları kitaplık dosyalarına paketlemek için uygunluğu nedeniyle yaygın olarak kullanılmaktadır.
Yaşına rağmen, ar formatı yıllar içinde sürekli kullanım ve bazı iyileştirmeler görmüştür: - BSD varyantları, genişletilmiş ad tablosu ve daha büyük dosya boyutları olmadan daha uzun adlar için destekle ar'ı genişletmiştir. - GNU ar programı fiili standart uygulama haline gelmiş ve uyumluluğu korurken çeşitli uzantıları desteklemektedir. - ar formatı, birçok derleyici ve bağlayıcı tarafından kullanılan nesne dosyaları için gerekli bir çıktı formatıdır.
Özetle, ar SVR4 arşiv formatı, dosya koleksiyonlarını tek bir daha büyük dosyada birleştirmek için saygıdeğer ancak hala yaygın olarak kullanılan bir özelliktir. Basitliği ve uyumluluğu, uzun ömürlülüğüne katkıda bulunmuştur. Daha gelişmiş formatlar genellikle genel arşivleme ve sıkıştırma için tercih edilse de, ar, özellikle yazılım geliştirme için Unix benzeri sistemlerde araç kutusunun önemli bir parçası olmaya devam etmektedir.
Dosya sıkıştırması, veri dosyalarının boyutunu verimli depolama veya iletim için azaltan bir süreçtir. Çeşitli algoritmaları kullanarak, veriyi sıkıştırmak için fazlalıkları belirleyip ortadan kaldırır, bu genellikle verinin boyutunu orijinal bilgiyi kaybetmeden önemli ölçüde azaltabilir.
İki ana dosya sıkıştırma türü vardır: kayıpsız ve kayıplı. Kayıpsız sıkıştırma, orijinal verinin sıkıştırılmış veriden mükemmel bir şekilde yeniden oluşturulmasını sağlar, bu da her bit verinin önemli olduğu dosyalar için idealdir, örneğin metin veya veritabanı dosyaları. Yaygın örnekler arasında ZIP ve RAR dosya formatları bulunmaktadır. Diğer yandan, kayıplı sıkıştırma, dosya boyutunu daha önemli ölçüde azaltmak için daha az önemli verileri ortadan kaldırır, genellikle ses, video ve görüntü dosyalarında kullanılır. JPEG ve MP3'ler, bazı veri kayıplarının içeriğin algılanan kalitesini önemli ölçüde düşürmediği örneklerdir.
Dosya sıkıştırması çok sayıda şekilde faydalıdır. Cihazlarda ve sunucularda depolama alanını korur, maliyetleri düşürür ve verimliliği artırır. Ayrıca, ağlar üzerinden dosya aktarım sürelerini hızlandırır, bu da özellikle büyük dosyalar için çok değerlidir. Ayrıca, sıkıştırılmış dosyalar bir arşiv dosyasına gruplandırılabilir, bu da birden çok dosyanın organizasyonunda ve daha kolay taşınmasında yardımcı olur.
Ancak, dosya sıkıştırmasının bazı dezavantajları vardır. Sıkıştırma ve sıkıştırmayı açma süreci hesaplama kaynakları gerektirir, bu da sistem performansını yavaşlatabilir, özellikle daha büyük dosyalar için. Ayrıca, kayıplı sıkıştırma durumunda, bazı orijinal veriler sıkıştırma sırasında kaybolur ve sonuçtaki kalite, tüm kullanımlar için kabul edilebilir olmayabilir, özellikle yüksek kalite talep eden profesyonel uygulamalar için.
Dosya sıkıştırması, bugünün dijital dünyasında kritik bir araçtır. Verimliliği artırır, depolama alanını korur ve indirme ve yükleme sürelerini azaltır. Bununla birlikte, sistem performansı ve kalite bozulma riski açısından kendi dezavantajlarına sahiptir. Bu nedenle, belirli veri ihtiyaçları için doğru sıkıştırma tekniğini seçerken bu faktörlerin farkında olmak önemlidir.
Dosya sıkıştırması, dosyanın boyutunu azaltma işlemidir, genellikle depolama alanını tasarruf etmek veya bir ağ üzerindeki iletimi hızlandırmak için kullanılır.
Dosya sıkıştırması, verilerdeki gereksiz bilgileri belirleyip çıkararak çalışır. İlk verileri daha küçük bir alanda kodlamak için algoritmalar kullanır.
Dosya sıkıştırmanın iki ana türü lossless (kayıpsız) ve lossy (kayıplı) sıkıştırmadır. Kayıpsız sıkıştırma, orijinal dosyanın mükemmel bir şekilde geri yüklenmesini sağlarken, kayıplı sıkıştırma, veri kalitesindeki bazı kayıpların maliyetine daha büyük ölçüde boyut küçültmeyi sağlar.
Popüler bir dosya sıkıştırma aracı örneği, ZIP ve RAR dahil olmak üzere birden fazla sıkıştırma formatını destekleyen WinZip'tir.
Kayıpsız sıkıştırma ile kalite değişmez. Ancak, kayıplı sıkıştırmada, dosya boyutunu daha da küçültmek için az önemli veriler çıkarıldığından kalitede belirgin bir azalma olabilir.
Evet, veri bütünlüğü açısından dosya sıkıştırması güvenlidir, özellikle kayıpsız sıkıştırmayla. Ancak, başka herhangi bir dosyada olduğu gibi, sıkıştırılmış dosyalar da zararlı yazılım veya virüsler tarafından hedef alınabilir, bu yüzden her zaman güvenilir bir güvenlik yazılımı bulundurmak önemlidir.
Neredeyse tüm dosya türleri sıkıştırılabilir, bu türler arasında metin dosyaları, resimler, ses, video ve yazılım dosyaları bulunur. Ancak, elde edilebilecek sıkıştırma seviyesi, dosya türlerine göre önemli ölçüde değişebilir.
ZIP dosyası, bir veya daha fazla dosyanın boyutunu azaltmak için kayıpsız sıkıştırmayı kullanan bir dosya formatı türüdür. ZIP dosyasındaki birden fazla dosya, tek bir dosyada etkili bir şekilde bir araya getirilir, bu da paylaşmayı kolaylaştırır.
Teknik olarak, evet, ancak ek boyut azaltma minimum veya hatta zararlı olabilir. Zaten sıkıştırılmış bir dosyayı sıkıştırmak, bazen sıkıştırma algoritması tarafından eklenen metadatanın neden olduğu boyut artışına neden olabilir.
Bir dosyayı açmak için genellikle bir açma veya açma aracına ihtiyacınız vardır, örneğin WinZip veya 7-Zip. Bu araçlar, sıkıştırılmış formatından orijinal dosyaları çıkarabilir.