XAR (eXtensible ARchive) to format pliku opracowany przez Apple Inc. do pakowania i dystrybucji oprogramowania w systemie macOS. Jest zamiennikiem starszych formatów, takich jak .pkg i .dmg, i oferuje szereg zalet, takich jak zwiększone bezpieczeństwo, mniejsze rozmiary plików i lepsza wydajność. Pliki XAR używają rozszerzenia .xar i można je tworzyć i wyodrębniać za pomocą narzędzia wiersza poleceń xar dołączonego do systemu macOS.
Format XAR opiera się na standardzie XML (eXtensible Markup Language). Archiwum XAR składa się z trzech głównych komponentów: spisu treści (TOC) w formacie XML opisującego zawartość archiwum, rzeczywistych plików i katalogów przechowywanych w archiwum oraz podpisów cyfrowych dla bezpieczeństwa. Spis treści działa jak indeks, określając ścieżkę, rozmiar i inne metadane dla każdego pliku w archiwum. Ta oparta na XML struktura umożliwia rozszerzalność, ponieważ Apple lub strony trzecie mogą dodawać niestandardowe znaczniki w celu obsługi nowych funkcji.
Kluczowym aspektem formatu XAR jest wykorzystanie kompresji. Domyślnie XAR używa kompresji zlib, aby zmniejszyć rozmiar archiwizowanych plików. Sam spis treści jest również kompresowany. Powoduje to mniejsze rozmiary archiwów w porównaniu ze starszymi formatami, takimi jak .pkg, które przechowują pliki nieskompresowane. Jednak XAR obsługuje również przechowywanie plików nieskompresowanych, jeśli jest to pożądane. Kompresję stosowaną do każdego pliku można określić indywidualnie w spisie treści.
Aby zapewnić integralność i autentyczność archiwów XAR, format zawiera podpisy cyfrowe. Każdy plik XAR zawiera jeden lub więcej podpisów obejmujących cały spis treści. Podpisy te są tworzone przy użyciu kryptografii klucza publicznego, zwykle z algorytmami RSA lub DSA. Podpisy pozwalają odbiorcom zweryfikować, czy archiwum nie zostało naruszone i czy pochodzi z zaufanego źródła. Apple używa podpisów XAR do dystrybucji aktualizacji oprogramowania i aplikacji w Mac App Store.
Po otwarciu archiwum XAR najpierw dekompresowany i parsowany jest spis treści. Spis treści zawiera strukturę katalogu i metadane pliku, podobnie jak format „tar” używany w systemach Unix. Rzeczywiste dane pliku są przechowywane po spisie treści w archiwum. Dane każdego pliku mogą być skompresowane lub nieskompresowane, zgodnie z odpowiednim wpisem w spisie treści. Aby wyodrębnić plik, jego dane są lokalizowane przy użyciu informacji o przesunięciu i rozmiarze ze spisu treści.
Format XAR obsługuje kilka zaawansowanych funkcji wykraczających poza podstawowe archiwizowanie. Jedną z takich funkcji jest możliwość dołączenia wielu spisów treści do jednego archiwum. Pozwala to na tworzenie przyrostowych aktualizacji, w których tylko zmienione pliki muszą zostać uwzględnione w archiwum aktualizacji. Wiele spisów treści może opisywać stan archiwum w różnych wersjach oprogramowania. Inteligentne mechanizmy aktualizacji mogą wykorzystywać te informacje do wydajnego stosowania przyrostowych poprawek.
Ponadto archiwa XAR mogą przechowywać rozszerzone atrybuty i listy kontroli dostępu (ACL) skojarzone z archiwizowanymi plikami. Rozszerzone atrybuty to pary klucz-wartość, które mogą przechowywać metadane specyficzne dla aplikacji. Listy ACL definiują szczegółowe uprawnienia dostępu do plików. Zachowując te informacje w archiwum, XAR zapewnia, że oryginalne atrybuty pliku zostaną przywrócone po wyodrębnieniu w systemie docelowym.
Format XAR zawiera również postanowienia dotyczące podpisywania kodu. Oprócz podpisów na poziomie archiwum obejmujących spis treści, poszczególne pliki w archiwum mogą mieć własne podpisy. Jest to przydatne do dystrybucji komponentów oprogramowania, które muszą być niezależnie weryfikowane. Na przykład architektura wtyczek może używać podpisywania kodu, aby zapewnić, że tylko zaufane wtyczki są ładowane przez aplikację.
Kolejną cechą XAR jest możliwość przechowywania twardych linków. Twarde linki pozwalają wielu wpisom katalogu odwoływać się do tych samych danych pliku na dysku. W spisie treści XAR twarde linki są reprezentowane za pomocą specjalnych elementów XML, które wskazują na oryginalny wpis pliku. Po wyodrębnieniu archiwum twarde linki są odtwarzane, oszczędzając miejsce na dysku i zachowując oryginalną strukturę katalogu.
Aby programowo pracować z archiwami XAR, programiści mogą używać narzędzia wiersza poleceń xar lub bibliotek takich jak libxar. Narzędzie xar udostępnia polecenia do tworzenia, wyodrębniania i manipulowania archiwami XAR. Obsługuje różne opcje kompresji, podpisywania i weryfikacji. Libxar to biblioteka C, która implementuje format XAR i zapewnia interfejs API do odczytu i zapisu archiwów XAR. Pozwala programistom zintegrować obsługę XAR z własnymi aplikacjami.
Podsumowując, format XAR oferuje nowoczesne i rozszerzalne podejście do pakowania i dystrybucji oprogramowania w systemie macOS. Wykorzystanie XML do spisu treści, kompresja w celu uzyskania mniejszych rozmiarów plików, podpisy cyfrowe dla bezpieczeństwa oraz obsługa zaawansowanych funkcji, takich jak przyrostowe aktualizacje i podpisywanie kodu, czynią go potężnym narzędziem dla programistów i administratorów systemów. W miarę jak Apple kontynuuje ulepszanie i promowanie formatu, XAR prawdopodobnie stanie się standardem dystrybucji oprogramowania w systemie macOS.
Kompresja plików to proces, który redukuje rozmiar plików danych dla efektywnego przechowywania lub transmisji. Wykorzystuje różne algorytmy do kondensacji danych poprzez identyfikowanie i eliminowanie nadmiarowości, co często znacznie zmniejsza rozmiar danych bez utraty oryginalnej informacji.
Istnieją dwa główne typy kompresji plików: bezstratna i stratna. Kompresja bezstratna umożliwia doskonałą rekonstrukcję oryginalnych danych z skompresowanych danych, co jest idealne dla plików, gdzie każdy bit danych jest ważny, takich jak pliki tekstowe lub bazy danych. Powszechne przykłady obejmują formaty plików ZIP i RAR. Z drugiej strony, kompresja stratna eliminuje mniej ważne dane, aby bardziej znacząco zmniejszyć rozmiar pliku, często stosowana w plikach audio, wideo i obrazów. JPEG i MP3 to przykłady, gdzie pewna utrata danych nie wpływa znacząco na percepcyjną jakość treści.
Kompresja plików jest korzystna z wielu powodów. Oszczędza miejsce na urządzeniach i serwerach, obniża koszty i poprawia efektywność. Przyspiesza też przenoszenie plików przez sieci, w tym internet, co ma szczególne znaczenie dla dużych plików. Ponadto, skompresowane pliki mogą być grupowane razem w jeden plik archiwum, co pomaga w organizacji i łatwiejszym przenoszeniu wielu plików.
Jednak kompresja plików ma też pewne wady. Proces kompresji i dekompresji wymaga zasobów obliczeniowych, co może spowolnić wydajność systemu, szczególnie dla większych plików. Ponadto, w przypadku kompresji stratnej, niektóre oryginalne dane są tracone podczas kompresji, a jakość wynikowa może nie być akceptowalna dla wszystkich zastosowań, zwłaszcza profesjonalnych, które wymagają wysokiej jakości.
Kompresja plików to kluczowe narzędzie w dzisiejszym cyfrowym świecie. Poprawia efektywność, oszczędza miejsce na przechowywanie i skraca czasy pobierania i wysyłania. Jednak także ma swoje wady pod względem wydajności systemu i ryzyka degradacji jakości. Dlatego ważne jest mądre podejście do tych czynników, aby wybrać odpowiednią technikę kompresji dla konkretnych potrzeb danych.
Kompresja plików to proces, który zmniejsza rozmiar pliku lub plików, zazwyczaj w celu oszczędności miejsca na dysku lub przyspieszenia transmisji przez sieć.
Kompresja plików działa poprzez identyfikowanie i usuwanie nadmiarowej informacji w danych. Wykorzystuje algorytmy do kodowania oryginalnych danych w mniejszej przestrzeni.
Dwa główne typy kompresji plików to kompresja bezstratna i stratna. Kompresja bezstratna pozwala na idealne przywrócenie oryginalnego pliku, podczas gdy kompresja stratna umożliwia znaczniejsze zmniejszenie rozmiaru kosztem pewnej utraty jakości danych.
Popularnym przykładem narzędzia do kompresji plików jest WinZip, który obsługuje wiele formatów kompresji, w tym ZIP i RAR.
W przypadku kompresji bezstratnej, jakość pozostaje niezmieniona. Jednak przy kompresji stratnej może dojść do zauważalnego spadku jakości, ponieważ eliminuje ona mniej ważne dane, aby bardziej znacząco zmniejszyć rozmiar pliku.
Tak, kompresja plików jest bezpieczna pod względem integralności danych, zwłaszcza przy kompresji bezstratnej. Jednak, jak wszystkie pliki, skompresowane pliki mogą być celem dla złośliwego oprogramowania lub wirusów, dlatego zawsze ważne jest, aby mieć zainstalowane wiarygodne oprogramowanie zabezpieczające.
Prawie wszystkie typy plików można skompresować, w tym pliki tekstowe, obrazy, audio, wideo i pliki oprogramowania. Jednak poziom możliwej do osiągnięcia kompresji może znacznie różnić się w zależności od typu pliku.
Plik ZIP to typ formatu pliku, który wykorzystuje kompresję bezstratną do zmniejszenia rozmiaru jednego lub więcej plików. Wiele plików w pliku ZIP jest efektywnie grupowanych razem w jeden plik, co ułatwia również udostępnianie.
Technicznie tak, chociaż dodatkowe zmniejszenie rozmiaru może być minimalne lub nawet niekorzystne. Kompresowanie już skompresowanego pliku czasami może zwiększyć jego rozmiar z powodu metadanych dodawanych przez algorytm kompresji.
Aby rozpakować plik, zazwyczaj potrzebujesz narzędzia do dekompresji lub rozpakowywania, takiego jak WinZip czy 7-Zip. Te narzędzia mogą wyodrębnić oryginalne pliki z formatu skompresowanego.