Wyodrębnij plik BIN
Przeciągnij i upuść lub kliknij, aby wybrać
Prywatne i bezpieczne
Wszystko dzieje się w Twojej przeglądarce. Twoje pliki nigdy nie dotykają naszych serwerów.
Błyskawicznie
Bez przesyłania, bez czekania. Konwertuj w momencie upuszczenia pliku.
Rzeczywiście za darmo
Nie wymaga konta. Brak ukrytych kosztów. Brak sztuczek z rozmiarem pliku.
Jaki jest format BIN?
binarny
Format BSD TAR (Tape Archive) to szeroko stosowany format plików do archiwizowania i kompresowania zbiorów plików i katalogów. Został pierwotnie opracowany do tworzenia kopii zapasowych danych na urządzeniach z dostępem sekwencyjnym, takich jak taśmy magnetyczne, ale obecnie jest powszechnie używany do dystrybucji pakietów oprogramowania i tworzenia kopii zapasowych archiwów na różnych nośnikach pamięci masowej. Format TAR umożliwia połączenie wielu plików w jeden plik archiwum, zachowując jednocześnie struktury katalogów, atrybuty plików i uprawnienia.
Archiwum TAR składa się z serii nagłówków plików i bloków danych plików połączonych ze sobą. Każdy plik w archiwum jest reprezentowany przez blok nagłówka o rozmiarze 512 bajtów, po którym następują dane pliku, które są wypełniane do wielokrotności 512 bajtów. Blok nagłówka zawiera metadane dotyczące pliku, takie jak jego nazwa, rozmiar, własność, uprawnienia i znaczniki czasu modyfikacji.
Blok nagłówka pliku ma stałą strukturę z polami o wstępnie zdefiniowanych rozmiarach. Niektóre z kluczowych pól obejmują:
- Nazwa pliku (100 bajtów): Nazwa pliku, zwykle ograniczona do 255 znaków, zakończona bajtem zerowym.
- Tryb pliku (8 bajtów): Uprawnienia i typ pliku, przechowywane jako liczba ósemkowa.
- Identyfikator użytkownika właściciela (8 bajtów): Numeryczny identyfikator użytkownika właściciela pliku.
- Identyfikator użytkownika grupy (8 bajtów): Numeryczny identyfikator grupy właściciela pliku.
- Rozmiar pliku (12 bajtów): Rozmiar pliku w bajtach, przechowywany jako liczba ósemkowa.
- Czas modyfikacji (12 bajtów): Znak czasu ostatniej modyfikacji pliku, przechowywany jako liczba sekund od 1 stycznia 1970 r. w systemie ósemkowym.
- Suma kontrolna nagłówka (8 bajtów): Suma kontrolna bloku nagłówka, używana do wykrywania uszkodzeń.
Po bloku nagłówka dane pliku są przechowywane w sąsiadujących blokach 512-bajtowych. Jeśli rozmiar pliku nie jest wielokrotnością 512 bajtów, ostatni blok jest wypełniany bajtami zerowymi. Koniec archiwum jest oznaczony dwoma kolejnymi blokami 512-bajtowymi wypełnionymi bajtami zerowymi.
Jednym z ograniczeń oryginalnego formatu TAR jest to, że nie obsługuje plików o rozmiarze większym niż 8 GB ze względu na 12-bajtowe pole rozmiaru pliku. Aby przezwyciężyć to ograniczenie, późniejsze rozszerzenia, takie jak format POSIX.1-2001 (pax), wprowadziły dodatkowe pola nagłówka w celu obsługi większych rozmiarów plików.
Sam format TAR nie zapewnia kompresji danych. Jednak powszechną praktyką jest kompresowanie archiwów TAR za pomocą algorytmów kompresji, takich jak gzip, bzip2 lub xz. Powstałym plikom często nadawane są rozszerzenia takie jak .tar.gz, .tgz, .tar.bz2, .tbz2, .tar.xz lub .txz, aby wskazać użytą metodę kompresji.
Tworzenie i wyodrębnianie archiwów TAR jest obsługiwane przez większość systemów operacyjnych i można to zrobić za pomocą narzędzi wiersza poleceń lub graficznych interfejsów użytkownika. W systemach typu Unix powszechnie używane jest polecenie tar. Na przykład:
- Aby utworzyć archiwum TAR: `tar -cf archive.tar file1 file2 directory/`
- Aby wyodrębnić archiwum TAR: `tar -xf archive.tar`
- Aby utworzyć skompresowane archiwum TAR: `tar -czf archive.tar.gz file1 file2 directory/`
Oprócz podstawowego formatu TAR istnieje kilka wariantów i rozszerzeń, takich jak format GNU TAR, który dodaje obsługę plików rozproszonych, długich nazw plików i rozszerzonych atrybutów. Rozszerzenia te zapewniają dodatkową funkcjonalność, zachowując jednocześnie zgodność z podstawowym formatem TAR.
Prostota i przenośność formatu TAR przyczyniły się do jego szerokiego przyjęcia na różnych platformach i przypadkach użycia. Pozostaje popularnym wyborem do archiwizacji, tworzenia kopii zapasowych i dystrybucji oprogramowania, często w połączeniu z metodami kompresji w celu zmniejszenia wymagań dotyczących pamięci masowej i czasu transmisji.
Kompresja plików redukuje redundancję, dzięki czemu te same informacje wymagają mniej bitów. Górna granica jest wyznaczana przez teorię informacji: dla kompresji bezstratnej limitem jest entropia źródła (zobacz teoremę kodowania źródła Shannona source coding theorem oraz jego oryginalny artykuł z 1948 roku „A Mathematical Theory of Communication”). W kompresji stratnej kompromis między przepływnością a jakością opisuje teoria rate–distortion.
Dwa filary: modelowanie i kodowanie
Większość kompresorów działa w dwóch etapach. Najpierw model przewiduje lub ujawnia strukturę danych. Następnie koder zamienia te przewidywania w niemal optymalne wzorce bitowe. Klasyczną rodziną modeli jest Lempel–Ziv LZ77 (1977) i LZ78 (1978) wykrywają powtarzające się podciągi i zamiast surowych bajtów emitują odwołania. Po stronie kodowania kodowanie Huffmana (zob. artykuł z 1952 r.) przypisuje krótsze kody symbolom bardziej prawdopodobnym. Kodowanie arytmetyczne i range coding są jeszcze precyzyjniejsze i zbliżają się do granicy entropii, a nowoczesne Asymmetric Numeral Systems (ANS) osiągają podobne wyniki dzięki szybkim implementacjom tablicowym.
Co robią popularne formaty
DEFLATE (wykorzystywane przez gzip, zlib i ZIP) łączy LZ77 z kodowaniem Huffmana. Specyfikacje są publiczne: DEFLATE RFC 1951, wrapper zlib RFC 1950i format gzip RFC 1952. Gzip jest przeznaczony do strumieniowania i wprost nie oferuje dostępu losowego. Obrazy PNG standaryzują DEFLATE jako jedyną metodę kompresji (maks. okno 32 KiB) zgodnie ze specyfikacją „Compression method 0… deflate/inflate… at most 32768 bytes” oraz W3C/ISO PNG 2nd Edition.
Zstandard (zstd): nowszy uniwersalny kompresor zaprojektowany dla wysokich współczynników i bardzo szybkiej dekompresji. Format opisano w RFC 8878 (oraz lustrze HTML) i w specyfikacji referencyjnej na GitHubie. Podobnie jak gzip, podstawowa ramka nie celuje w dostęp losowy. Jednym z supermocy zstd są słowniki: niewielkie próbki z korpusu, które dramatycznie poprawiają kompresję wielu małych lub podobnych plików (zob.dokumentację słowników python-zstandard i przykład Nigela Tao). Implementacje akceptują zarówno słowniki „unstructured”, jak i „structured” (dyskusja).
Brotli: zoptymalizowane pod kątem treści webowych (np. fonty WOFF2, HTTP). Łączy statyczny słownik z jądrem LZ+entropia podobnym do DEFLATE. Specyfikacja to RFC 7932, które opisuje też okno 2WBITS−16 z WBITS w [10, 24] (1 KiB−16 B do 16 MiB−16 B) i stwierdza, że nie zapewnia dostępu losowego. Brotli często pokonuje gzip na tekstach webowych, jednocześnie szybko dekodując.
Kontener ZIP: ZIP to archiwum plików, które może przechowywać wpisy z różnymi metodami kompresji (deflate, store, zstd itd.). De facto standardem jest APPNOTE PKWARE (zob.portal APPNOTE, hostowaną kopięoraz omówienia LC ZIP File Format (PKWARE) / ZIP 6.3.3).
Szybkość vs współczynnik: gdzie lądują formaty
LZ4 celuje w surową szybkość przy umiarkowanych współczynnikach. Zobacz stronę projektu („extremely fast compression”) oraz opis formatu ramek. Idealne do cache w pamięci, telemetrii lub wrażliwych ścieżek, gdzie dekompresja musi być prawie tak szybka jak RAM.
XZ / LZMA goni za wysoką gęstością (świetnymi współczynnikami) kosztem wolniejszej kompresji. XZ to kontener; ciężar pracy wykonują zwykle LZMA/LZMA2 (modelowanie podobne do LZ77 + range coding). Zobacz format .xz, specyfikację LZMA (Pavlov)oraz notatki jądra Linux o XZ Embedded. XZ zwykle kompresuje lepiej niż gzip i często konkuruje z nowoczesnymi kodekami wysokiego współczynnika, ale wymaga dłuższego kodowania.
bzip2 stosuje Transformację Burrowsa–Wheelera (BWT), move-to-front, RLE i kodowanie Huffmana. Zwykle daje mniejsze pliki niż gzip, ale działa wolniej; zobacz oficjalny podręcznik oraz stronę man (Linux).
Okna, bloki i dostęp losowy
Liczy się „rozmiar okna”. Odwołania w DEFLATE mogą sięgać tylko 32 KiB wstecz (RFC 1951) oraz limitu PNG 32 KiB opisanego tutaj. Brotli ma okno od ~1 KiB do 16 MiB (RFC 7932). Zstd dostraja okno i głębokość wyszukiwania poziomami (RFC 8878). Podstawowe strumienie gzip/zstd/brotli są projektowane do sekwencyjnego dekodowania; same formaty nie gwarantują dostępu losowego, choć kontenery (np. indeksy tar, ramek chunked lub indeksy specyficzne dla formatu) mogą go dodać.
Bezstratnie vs stratnie
Powyższe formaty są bezstratne: odtwarzają dokładnie te same bajty. Kodeki multimedialne często są stratne: odrzucają niewidoczne szczegóły, by osiągnąć niższe bitrate’y. W obrazach klasyczny JPEG (DCT, kwantyzacja, kodowanie entropijne) jest standaryzowany w ITU-T T.81 / ISO/IEC 10918-1. W audio MP3 (MPEG-1 Layer III) i AAC (MPEG-2/4) używają modeli percepcyjnych i transformacji MDCT (zob.ISO/IEC 11172-3, ISO/IEC 13818-7i przegląd MDCT tutaj). Metody stratne i bezstratne mogą współistnieć (np. PNG do UI, kodeki webowe dla obrazów/wideo/audio).
Praktyczne wskazówki
- Dobierz narzędzie do zadania. Tekst i fonty webowe brotli. Pliki ogólne i kopie zapasowe zstd (szybka dekompresja i poziomy pozwalające zamieniać czas na współczynnik). Superszybkie potoki i telemetria lz4. Maksymalna gęstość do archiwów długoterminowych, gdy czas kodowania jest akceptowalny xz/LZMA.
- Małe pliki? Trenuj i wysyłaj słowniki z zstd (dokumentacja) / (przykład). Potrafią drastycznie zmniejszyć dziesiątki małych, podobnych obiektów.
- Interoperacyjność. Przy wymianie wielu plików wybierz kontener (ZIP, tar) plus kompresor. APPNOTE ZIP definiuje identyfikatory metod i funkcje; zob.PKWARE APPNOTE oraz omówienia LC tutaj.
- Mierz na własnych danych. Współczynniki i prędkości zależą od korpusu. Wiele repozytoriów publikuje benchmarki (np. README LZ4 cytuje korpus Silesia tutaj), ale zawsze waliduj lokalnie.
Kluczowe źródła (dla dociekliwych)
Teoria Shannon 1948 · Rate–distortion · Kodowanie Huffman 1952 · Kodowanie arytmetyczne · Range coding · ANS. Format DEFLATE · zlib · gzip · Zstandard · Brotli · LZ4 frame · Format XZ. Stos BWT Burrows–Wheeler (1994) · podręcznik bzip2. Media JPEG T.81 · MP3 ISO/IEC 11172-3 · AAC ISO/IEC 13818-7 · MDCT.
Podsumowanie: wybierz kompresor dopasowany do danych i ograniczeń, mierz na prawdziwych próbkach i nie zapominaj o zyskach ze słowników oraz sprytnego ramek. Z odpowiednią parą uzyskasz mniejsze pliki, szybsze transfery i żwawsze aplikacje bez poświęcania poprawności czy przenośności.
Często Zadawane Pytania
Czym jest kompresja plików?
Kompresja plików to proces, który zmniejsza rozmiar pliku lub plików, zazwyczaj w celu oszczędności miejsca na dysku lub przyspieszenia transmisji przez sieć.
Jak działa kompresja plików?
Kompresja plików działa poprzez identyfikowanie i usuwanie nadmiarowej informacji w danych. Wykorzystuje algorytmy do kodowania oryginalnych danych w mniejszej przestrzeni.
Jakie są różne rodzaje kompresji plików?
Dwa główne typy kompresji plików to kompresja bezstratna i stratna. Kompresja bezstratna pozwala na idealne przywrócenie oryginalnego pliku, podczas gdy kompresja stratna umożliwia znaczniejsze zmniejszenie rozmiaru kosztem pewnej utraty jakości danych.
Jaki jest przykład narzędzia do kompresji plików?
Popularnym przykładem narzędzia do kompresji plików jest WinZip, który obsługuje wiele formatów kompresji, w tym ZIP i RAR.
Czy kompresja plików wpływa na jakość plików?
W przypadku kompresji bezstratnej, jakość pozostaje niezmieniona. Jednak przy kompresji stratnej może dojść do zauważalnego spadku jakości, ponieważ eliminuje ona mniej ważne dane, aby bardziej znacząco zmniejszyć rozmiar pliku.
Czy kompresja plików jest bezpieczna?
Tak, kompresja plików jest bezpieczna pod względem integralności danych, zwłaszcza przy kompresji bezstratnej. Jednak, jak wszystkie pliki, skompresowane pliki mogą być celem dla złośliwego oprogramowania lub wirusów, dlatego zawsze ważne jest, aby mieć zainstalowane wiarygodne oprogramowanie zabezpieczające.
Jakie typy plików można skompresować?
Prawie wszystkie typy plików można skompresować, w tym pliki tekstowe, obrazy, audio, wideo i pliki oprogramowania. Jednak poziom możliwej do osiągnięcia kompresji może znacznie różnić się w zależności od typu pliku.
Co to jest plik ZIP?
Plik ZIP to typ formatu pliku, który wykorzystuje kompresję bezstratną do zmniejszenia rozmiaru jednego lub więcej plików. Wiele plików w pliku ZIP jest efektywnie grupowanych razem w jeden plik, co ułatwia również udostępnianie.
Czy mogę skompresować już skompresowany plik?
Technicznie tak, chociaż dodatkowe zmniejszenie rozmiaru może być minimalne lub nawet niekorzystne. Kompresowanie już skompresowanego pliku czasami może zwiększyć jego rozmiar z powodu metadanych dodawanych przez algorytm kompresji.
Jak mogę rozpakować plik?
Aby rozpakować plik, zazwyczaj potrzebujesz narzędzia do dekompresji lub rozpakowywania, takiego jak WinZip czy 7-Zip. Te narzędzia mogą wyodrębnić oryginalne pliki z formatu skompresowanego.