EXIF (Değiştirilebilir Görüntü Dosyası Formatı), kameraların ve telefonların görüntü dosyalarına gömdüğü pozlama, lens, zaman damgaları ve hatta GPS gibi çekim meta verilerini içeren bloktur. Bu, JPEG ve TIFF gibi formatlarda paketlenmiş TIFF tarzı bir etiket sistemi kullanır. Fotoğraf kütüphaneleri ve iş akışları arasında aranabilirlik, sıralama ve otomasyon için gereklidir, ancak dikkatsizce paylaşılırsa istenmeyen bir sızıntı yolu da olabilir (ExifTool ve Exiv2 bunu incelemeyi kolaylaştırır).
Düşük seviyede, EXIF, TIFF'in Görüntü Dosyası Dizini (IFD) yapısını yeniden kullanır ve JPEG'de, APP1 işaretçisinin (0xFFE1) içinde yer alır, etkin bir şekilde küçük bir TIFF dosyasını bir JPEG kapsayıcısına yuvalar (JFIF genel bakış; CIPA spesifikasyon portalı). Resmi spesifikasyon — CIPA DC-008 (EXIF), şu anda 3.x sürümünde — IFD düzenini, etiket türlerini ve kısıtlamaları belgeler (CIPA DC-008; spesifikasyon özeti). EXIF, özel bir GPS alt IFD'si (etiket 0x8825) ve bir Birlikte Çalışabilirlik IFD'si (0xA005) tanımlar (Exif etiket tabloları).
Uygulama detayları önemlidir. Tipik JPEG'ler bir JFIF APP0 segmenti ile başlar, ardından APP1'de EXIF gelir. Eski okuyucular önce JFIF'i beklerken, modern kütüphaneler her ikisini de sorunsuz bir şekilde ayrışt ırır (APP segment notları). Pratikte, ayrıştırıcılar bazen spesifikasyonun gerektirmediği APP sırasını veya boyut sınırlarını varsayar, bu yüzden araç yazarları özel davranışları ve uç durumları belgeler (Exiv2 meta veri kılavuzu; ExifTool belgeleri).
EXIF, JPEG/TIFF ile sınırlı değildir. PNG ekosistemi, PNG'de EXIF taşımak için eXIf chunk'ını standartlaştırdı (destek artıyor ve IDAT'a göre chunk sıralaması bazı uygulamalarda önemli olabilir). RIFF tabanlı bir format olan WebP, EXIF, XMP ve ICC'yi özel chunk'larda barındırır (WebP RIFF kapsayıcısı; libwebp). Apple platformlarında, Image I/O, HEIC/HEIF'e dönüştürürken EXIF'i, XMP ve üretici verileriyle birlikte korur (kCGImagePropertyExifDictionary).
Uygulamaların kamera ayarlarını nasıl tahmin ettiğini hiç merak ettiyseniz, EXIF'in etiket haritası cevaptır: Make, Model,FNumber, ExposureTime, ISOSpeedRatings, FocalLength, MeteringMode, ve daha fazlası birincil ve EXIF alt IFD'lerinde bulunur (Exif etiketleri; Exiv2 etiketleri). Apple bunları ExifFNumber ve GPSDictionary gibi Image I/O sabitleri aracılığıyla ortaya çıkarır. Android'de, AndroidX ExifInterface , JPEG, PNG, WebP ve HEIF arasında EXIF okur/yazar.
Yönlendirme özel bir sözü hak ediyor. Çoğu cihaz pikselleri "çekildiği gibi" saklar ve görüntüleyicilere ekranda nasıl döndürüleceğini söyleyen bir etiket kaydeder. Bu, 1 (normal), 6 (90° saat yönünde), 3 (180°), 8 (270°) gibi değerlere sahip 274 numaralı etikettir (Orientation). Bu etikete uyulmaması veya yanlış güncellenmesi, yan fotoğraflara, küçük resim uyuşmazlıklarına ve sonraki aşamalardaki makine öğrenmesi hatalarına yol açar (Yönlendirme etiketi;pratik rehber). İşlem hatlarında genellikle normalizasyon uygulanır, pikseller fiziksel olarak döndürülür ve Orientation=1 ayarlanır (ExifTool).
Zaman tutma göründüğünden daha zordur. DateTimeOriginal gibi geçmiş etiketler saat diliminden yoksundur, bu da sınırlar arası çekimleri belirsiz hale getirir. Daha yeni etiketler saat dilimi bilgisi ekler — örneğin, OffsetTimeOriginal — böylece yazılım, mantıklı sıralama ve coğrafi korelasyon için DateTimeOriginal artı bir UTC ofseti (örneğin, -07:00) kaydedebilir (OffsetTime* etiketleri;etiket genel bakışı).
EXIF, IPTC Fotoğraf Meta Verileri (başlıklar, yaratıcılar, haklar, konular) ve Adobe'nin RDF tabanlı ve ISO 16684-1 olarak standartlaştırılmış çerçevesi olan XMP ile bir arada bulunur ve bazen örtüşür. Pratikte, doğru şekilde uygulanmış yazılımlar, kamera tarafından yazılan EXIF'i, kullanıcı tarafından yazılan IPTC/XMP ile ikisini de atmadan uzlaştırır (IPTC rehberliği;LoC, XMP üzerine;LoC, EXIF üzerine).
Gizlilik sorunları, EXIF'i tartışmalı bir konu haline getirir. Coğrafi etiketler ve cihaz seri numaraları, hassas konumları birden fazla kez ifşa etmiştir; en bilinen örneklerden biri, 2012'de Vice dergisinde yayınlanan John McAfee fotoğrafıdır; burada EXIF GPS koordinatlarının onun nerede olduğunu bildirdiği iddia edilmiştir (Wired;The Guardian). Birçok sosyal platform, yükleme sırasında çoğu EXIF'i kaldırır, ancak uygulamalar farklılık gösterir ve zamanla değişir. Kendi gönderilerinizi indirerek ve bir araçla inceleyerek bunu doğrulamanız önerilir (Twitter medya yardımı;Facebook yardımı;Instagram yardımı).
Güvenlik araştırmacıları da EXIF ayrıştırıcılarını yakından izler. Yaygın olarak kullanılan kütüphanelerdeki (örneğin, libexif) güvenlik açıkları, yanlış biçimlendirilmiş etiketler tarafından tetiklenen arabellek taşmalarını ve sınır dışı okumaları içermiştir. EXIF'in öngörülebilir bir yerde yapılandırılmış ikili olması nedeniyle bu tür etiketleri oluşturmak kolaydır (danışma;NVD araması). Güvenilmeyen kaynaklardan gelen dosyaları işliyorsanız, meta veri kütüphanelerinizi güncel tutmanız ve görüntüleri izole bir ortamda (sandbox) işlemeniz önemlidir.
Bilinçli kullanıldığında, EXIF, fotoğraf kataloglarını, hak iş akışlarını ve bilgisayarla görme işlem hatlarını güçlendiren temel bir unsurdur. Safça kullanıldığında, paylaşmak istemeyebileceğiniz bir dijital izdir. İyi haber: ekosistem — spesifikasyonlar, işletim sistemi API'leri ve araçlar — ihtiyacınız olan kontrolü size verir (CIPA EXIF;ExifTool;Exiv2;IPTC;XMP).
EXIF (Değiştirilebilir Görüntü Dosya Formatı), bir fotoğraf hakkında kamera ayarları, çekim tarihi ve saati, GPS etkinse konum gibi çeşitli meta verileri içeren bir veri bloğudur.
Çoğu resim görüntüleyici ve düzenleyici (Adobe Photoshop, Windows Fotoğraf Görüntüleyicisi vb.) EXIF verilerini görüntülemenize olanak tanır. Genellikle dosyanın özellikler veya bilgi panelini açmanız yeterlidir.
Evet, EXIF verileri Adobe Photoshop, Lightroom gibi özel yazılımlar veya kullanımı kolay çevrimiçi araçlar kullanılarak düzenlenebilir. Bu araçlarla belirli meta veri alanlarını değiştirebilir veya silebilirsiniz.
Evet. GPS etkinse, EXIF meta verilerine gömülü konum verileri, fotoğrafın çekildiği yer hakkında hassas coğrafi bilgileri ifşa edebilir. Bu nedenle, fotoğrafları paylaşırken bu verileri kaldırmanız veya anonimleştirmeniz önerilir.
Birçok yazılım, EXIF verilerini kaldırmanıza olanak tanır. Bu işlem genellikle meta verileri 'kaldırma' olarak adlandırılır. Bu işlevi sunan çevrimiçi araçlar da mevcuttur.
Facebook, Instagram ve Twitter gibi çoğu sosyal medya platformu, kullanıcı gizliliğini korumak için resimlerden EXIF verilerini otomatik olarak kaldırır.
EXIF verileri, diğer detayların yanı sıra kamera modeli, çekim tarihi ve saati, odak uzaklığı, pozlama süresi, diyafram, ISO ayarı, beyaz dengesi ayarı ve GPS konumu gibi bilgileri içerebilir.
Fotoğrafçılar için EXIF verileri, belirli bir fotoğraf için kullanılan tam ayarları anlamada değerli bir rehberdir. Bu bilgi, teknikleri geliştirmeye veya gelecekteki çekimlerde benzer koşulları yeniden oluşturmaya yardımcı olabilir.
Hayır, yalnızca dijital kameralar ve akıllı telefonlar gibi EXIF meta verilerini destekleyen cihazlarda çekilen resimler bu verileri içerir.
Evet, EXIF verileri Japonya Elektronik Endüstrileri Geliştirme Birliği (JEIDA) tarafından belirlenen bir standardı izler. Ancak, bazı üreticiler ek, kendilerine özgü bilgiler ekleyebilir.
Photo CD (PCD) görüntü formatı, 1990'ların başında Eastman Kodak tarafından geliştirilen bir dijital görüntü formatı türüdür. PCD formatının birincil amacı, kullanıcıların yüksek çözünürlüklü dijital fotoğrafları bir CD'ye kaydetmelerine olanak sağlamaktı ve bu fotoğraflar daha sonra özel bir Photo CD oynatıcı kullanılarak bir bilgisayarda veya televizyonda görüntülenebilirdi. PCD formatı, Kodak'ın geleneksel film fotoğrafçılığı ile gelişmekte olan dijital fotoğrafçılık pazarı arasındaki boşluğu kapatma konusundaki daha geniş stratejisinin bir parçasıydı. Fotoğrafçılara ve tüketicilere film görüntülerini yüksek doğrulukla dijitalleştirmenin ve arşivlemenin uygun bir yolunu sunmak üzere tasarlanmıştı.
PCD formatının temel özelliklerinden biri, aynı görüntünün birden fazla çözünürlüğünü içeren tek bir PCD dosyasına izin veren çok ölçekli çözünürlük yapısını kullanmasıdır. Bu yapı, Kodak tarafından geliştirilen PhotoYCC olarak bilinen tescilli bir görüntü sıkıştırma tekniğine dayanmaktadır. PhotoYCC renk uzayı, video sıkıştırmada kullanılan YCbCr renk uzayına benzer; burada Y parlaklık bileşenini, Cb ve Cr ise renk bileşenlerini temsil eder. Bu renk uzayı, parlaklık bilgilerini renk bilgilerinden ayırdığı için fotoğrafik görüntüler için özellikle uygundur ve bu da insan görsel sisteminin görüntüleri işleme şekliyle iyi bir şekilde uyumludur.
PCD dosyalarının çok ölçekli çözünürlük yapısı, 192x128 piksellik bir temel/önizleme çözünürlüğünden 3072x2048 piksellik maksimum çözünürlüğe kadar değişen beş farklı çözünürlük seviyesi içerir. Bu çözünürlüklere Temel/16, Temel/4, Temel, 4Temel ve 16Temel adı verilir ve Temel çözünürlük 768x512 pikseldir. Bu, küçük resim önizlemelerinden yüksek kaliteli baskılara kadar çeşitli kullanımlara olanak tanır. Farklı çözünürlükler, yazılım ve donanımın tüm görüntü dosyasını işlemek zorunda kalmadan belirli bir görev için uygun çözünürlük seviyesine hızlı bir şekilde erişmesini sağlayan hiyerarşik bir biçimde saklanır.
PCD dosyaları genellikle bir Kodak Photo CD sistemi kullanılarak oluşturulur; bu, film negatiflerini veya slaytlarını yüksek çözünürlüklü bir tarayıcı kullanarak taramayı ve ardından dijital görüntüleri PCD formatında bir CD'ye yazmayı içerir. Tarama işlemi, doğru renk üretimi sağlamak ve filmin tam dinamik aralığını yakalamak için dikkatlice kalibre edilir. Ortaya çıkan PCD dosyaları, yüksek kaliteli baskılar üretme ve çeşitli cihazlarda kolayca paylaşılma ve görüntülenme yeteneğine sahip, film görüntülerinin dijital bir arşivi niteli ğindedir.
PCD formatı ayrıca görüntü ve tarama işlemi hakkında bilgi depolayan bir dizi meta veri alanı içerir. Bu meta veriler, görüntünün yakalandığı tarih ve saati, kullanılan film türünü, tarayıcı ayarlarını ve diğer ilgili ayrıntıları içerebilir. Bu bilgiler, arşivleme amaçları ve görüntülerinin teknik yönlerini takip etmek isteyen fotoğrafçılar için değerli olabilir.
PCD formatı, sunduğu gelişmiş özellikler ve yüksek görüntü kalitesine rağmen, yaygın olarak benimsenmesini sınırlayan birkaç zorlukla karşı karşıya kaldı. Başlıca zorluklardan biri, formatın tescilli yapısıydı; bu, yalnızca Kodak'ın kendi yazılımı ve donanımıyla tam olarak kullanılabileceği anlamına geliyordu. Üçüncü taraf yazılım ve cihazlarla sınırlı uyumluluk, onu zaten başka görüntü formatları ve düzenleme yazılımları kullanan tüketiciler ve profesyoneller için daha az çekici hale getirdi.
PCD formatı için bir diğer zorluk da dijital kamera teknolojisinin hızla gelişmesi ve uygun fiyatlı dijital kameraların artan bulunabilirliğiydi. Dijital kameralar daha yetenekli hale geldikçe ve daha yüksek çözünürlükler sundukça, birçok kullanıcı için film görüntülerini taramaya olan ihtiyaç daha az kritik hale geldi. Ayrıca, JPEG ve TIFF gibi daha açık ve yaygın olarak desteklenen diğer dijital görüntü formatlarının ortaya çıkması, kullanıcılara dijital görüntüleri depolamak ve paylaşmak için daha esnek ve erişilebilir seçenekler sundu.
Bu zorluklara rağmen, PCD formatı, yüksek görüntü kalitesini ve filmi yüksek doğrulukla dijitalleştirme yeteneğini takdir eden bazı profesyonel fotoğrafçılar ve meraklılar tarafından kullanıldı. Bir süreliğine, film tarama ve arşivleme hizmetleri sunan fotoğraf laboratuvarları ve servis sağlayıcıları tarafından da kullanıldı. Ancak dijital fotoğrafçılık pazarı büyümeye ve gelişmeye devam ettikçe, PCD formatının kullanımı giderek azaldı.
Teknik bir bakış açısından, PCD formatı, yukarıda bahsedilen PhotoYCC renk uzayını ve çok ölçekli çözünürlük yapısını kullanmasıyla dikkat çekicidir. Format, yüksek düzeyde görüntü kalitesi sağlarken dosya boyutunu azaltmak için kayıplı bir sıkıştırma algoritması kullanır. Sıkıştırma, insan görsel sisteminin özelliklerini kullanacak şekilde uygulanır ve insan gözü tarafından daha az fark edilen renk ayrıntısı üzerinde parlaklık ayrıntısının korunmasına öncelik verir.
PCD dosya yapısı, bir başlık, her çözünürlük seviyesi için görüntü dizinleri ve görüntü verilerinin kendisi dahil olmak üzere birkaç farklı bölümden oluşur. Başlık, dosya formatı sürümü ve CD'de depolanan görüntü sayısı hakkında bilgi içerir. Her görüntü dizini, görüntü hakkında meta veriler ve dosya içindeki o çözünürlük seviyesi için görüntü verilerinin konumuna işaretçiler içerir.
Bir PCD dosyasındaki görüntü verileri, görüntü küçük dikdörtgen bölümlere (karo) bölünerek döşenmiş bir biçimde saklanır. Her karo bağımsız olarak sıkıştırılır ve bu da daha verimli veri erişimine ve işlemine olanak tanır. Bu döşeme sistemi ayrıca farklı çözünürlük seviyelerinin hiyerarşik olarak depolanmasını kolaylaştırır, çünkü daha düşük çözünürlüklü görüntüler, daha yüksek çözünürlük seviyelerinden karoları birleştirerek ve aşağı örnekleme yaparak oluşturulabilir.
PCD dosyalarını görüntülemek veya düzenlemek için kullanıcıların genellikle PCD formatını okuyabilen ve çok ölçekli çözünürlük yapısını işleyebilen özel yazılımlara ihtiyaçları vardır. Kodak bu amaç için kendi yazılımını sağladı, ancak PCD dosyaları için değişen destek seviyeleri sunan üçüncü taraf yazılım çözümleri de vardı. Bazı modern görüntü düzenleme yazılımları, JPEG ve TIFF gibi daha yaygın olarak kullanılan formatlar için destekten daha az yaygın olsa da, PCD formatı için desteği hâlâ içerir.
Dosya boyutu açısından PCD dosyaları, özellikle en yüksek çözünürlük seviyelerinde oldukça büyük olabilir. Bunun nedeni, formatın önemli miktarda veri gerektiren orijinal film görüntüsünün kalitesini korumak üzere tasarlanmış olmasıdır. Bununla birlikte, PCD dosyalarında kullanılan sıkıştırma algoritması, dosya boyutunu bir dereceye kadar azaltmaya yardımcı olur ve görüntülerin depolanmasını ve aktarılmasını daha yönetilebilir hale getirir.
PCD formatı ayrıca, kullanıcıların görüntülerini bir CD'de yapılandırılmış bir şekilde düzenlemelerine ve yönetmelerine olanak tanıyan 'Photo CD Portföyü' adı verilen bir özelliği destekler. Bu özellik, albümler oluşturma, görüntüleri kategorilere ayırma ve her görüntüye açıklayıcı metin ekleme yeteneğini içerir. Portföy özelliği, kullanıcıların dijital fotoğraf koleksiyonlarında gezinmelerini ve bunların keyfini çıkarmalarını kolaylaştırmak için tasarlanmıştır.
Sonuç olarak, PCD görüntü formatı, analogdan dijitale fotoğrafçılığa geçiş döneminde film fotoğraflarını dijitalleştirmek ve arşivlemek için yenilikçi bir çözümdü. Çok ölçekli çözünürlük yapısı, PhotoYCC renk uzayının kullanımı ve yüksek görüntü kalitesi, film görüntülerinin yüksek doğrulukta dijital kopyalarına ihtiyaç duyan profesyoneller ve meraklılar için değerli bir araç haline getirdi. Bununla birlikte, formatın tescilli yapısı, dijital kamera teknolojisindeki hızlı gelişmeler ve daha esnek dijital görüntü formatlarının yükselişi, nihayetinde PCD formatının düşüşüne yol açtı. Bugün, dijital fotoğrafçılığın tarihinin bir parçası olmaya devam ediyor ve teknik yönleri, dijital görüntü depolama ve sıkıştırma konusundaki evrimi inceleyenler için ilgi çekici olmaya devam ediyor.
Bu dönüştürücü tamamen tarayıcınızda çalışır. Bir dosya seçtiğinizde, belleğe okunur ve seçilen biçime dönüştürülür. Ardından dönüştürülen dosyayı indirebilirsiniz.
Dönüştürmeler anında başlar ve çoğu dosya bir saniyeden kısa sürede dönüştürülür. Daha büyük dosyalar daha uzun sürebilir.
Dosyalarınız asla sunucularımıza yüklenmez. Tarayıcınızda dönüştürülürler ve dönüştürülen dosya daha sonra indirilir. Dosyalarınızı asla görmeyiz.
JPEG, PNG, GIF, WebP, SVG, BMP, TIFF ve daha fazlası dahil olmak üzere tüm resim formatları arasında dönüştürmeyi destekliyoruz.
Bu dönüştürücü tamamen ücretsizdir ve her zaman ücretsiz olacaktır. Tarayıcınızda çalıştığı için sunucular için ödeme yapmamıza gerek yoktur, bu nedenle sizden ücret almamıza gerek yoktur.
Evet! İstediğiniz kadar dosyayı aynı anda dönüştürebilirsiniz. Sadece eklerken birden fazla dosya seçin.