EXIF (Exchangeable Image File Format) to blok metadanych, takich jak ekspozycja, obiektyw, znaczniki czasu, a nawet dane GPS, które aparaty i telefony osadzają w plikach graficznych. Wykorzystuje do tego system tagów w stylu TIFF, spakowany w formatach takich jak JPEG i TIFF. Jest to niezbędne do wyszukiwania, sortowania i automatyzacji w bibliotekach zdjęć, ale nieostrożne udostępnianie może prowadzić do niezamierzonego wycieku danych (ExifTool i Exiv2 ułatwiają inspekcję).
Na niskim poziomie EXIF ponownie wykorzystuje strukturę katalogu plików obrazów (IFD) formatu TIFF, a w formacie JPEG znajduje się wewnątrz znacznika APP1 (0xFFE1), skutecznie zagnieżdżając mały plik TIFF w kontenerze JPEG (przegląd JFIF; portal specyfikacji CIPA). Oficjalna specyfikacja — CIPA DC-008 (EXIF), obecnie w wersji 3.x — dokumentuje układ IFD, typy tagów i ograniczenia (CIPA DC-008; podsumowanie specyfikacji). EXIF definiuje dedykowany pod-IFD dla danych GPS (tag 0x8825) oraz IFD interoperacyjności (0xA005) (tabele tagów Exif).
Szczegóły implementacji mają znaczenie. Typowe pliki JPEG zaczynają się od segmentu JFIF APP0, po którym następuje EXIF w APP1. Starsze czytniki oczekują w pierwszej kolejności JFIF, podczas gdy nowoczesne biblioteki bez problemu analizują oba formaty (uwagi dotyczące segmentu APP). W praktyce parsery czasami zakładają kolejność lub limity rozmiaru APP, których specyfikacja nie wymaga, dlatego autorzy narzędzi dokumentują specyficzne zachowania i przypadki brzegowe (przewodnik po metadanych Exiv2; dokumentacja ExifTool).
EXIF nie ogranicza się do formatów JPEG/TIFF. Ekosystem PNG ustandaryzował chunk eXIf do przenoszenia danych EXIF w plikach PNG (wsparcie dla tego rozwiązania rośnie, a kolejność chunków w stosunku do IDAT może mieć znaczenie w niektórych implementacjach). WebP, format oparty na RIFF, obsługuje EXIF, XMP i ICC w dedykowanych chunkach (kontener WebP RIFF; libwebp). Na platformach Apple Image I/O zachowuje dane EXIF podczas konwersji do formatu HEIC/HEIF, wraz z danymi XMP i informacjami o producencie (kCGImagePropertyExifDictionary).
Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, w jaki sposób aplikacje odczytują ustawienia aparatu, mapa tagów EXIF jest odpowiedzią: Make, Model,FNumber, ExposureTime, ISOSpeedRatings, FocalLength, MeteringMode i inne znajdują się w głównych oraz podrzędnych IFD EXIF (tagi Exif; tagi Exiv2). Apple udost ępnia je za pośrednictwem stałych Image I/O, takich jak ExifFNumber i GPSDictionary. Na Androidzie AndroidX ExifInterface odczytuje i zapisuje dane EXIF w formatach JPEG, PNG, WebP i HEIF.
Orientacja obrazu zasługuje na szczególną uwagę. Większość urządzeń przechowuje piksele w takiej postaci, w jakiej zostały zarejestrowane, i zapisuje tag informujący przeglądarki, jak je obrócić podczas wyświetlania. Jest to tag 274 (Orientation) z wartościami takimi jak 1 (normalna), 6 (90° zgodnie z ruchem wskazówek zegara), 3 (180°), 8 (270°). Niezastosowanie się do tego tagu lub jego nieprawidłowa aktualizacja prowadzi do obrócenia zdjęć, niedopasowania miniatur i błędów uczenia maszynowego w dalszych etapach przetwarzania (tag orientacji;praktyczny przewodnik). W procesach przetwarzania często stosuje się normalizację, fizycznie obracając piksele i ustawiając Orientation=1(ExifTool).
Rejestracja czasu jest trudniejsza, niż się wydaje. Historyczne tagi, takie jak DateTimeOriginal, nie zawierają informacji o strefie czasowej, co sprawia, że zdjęcia robione za granicą mogą być niejednoznacznie interpretowane. Nowsze tagi dodają informacje o strefie czasowej — np. OffsetTimeOriginal — dzięki czemu oprogramowanie może rejestrować DateTimeOriginal wraz z przesunięciem UTC (np. -07:00) w celu poprawnego porządkowania i geokorelacji (tagi OffsetTime*;przegląd tagów).
EXIF współistnieje, a czasem nakłada się, z metadanymi zdjęć IPTC (tytuły, twórcy, prawa, tematy) oraz XMP, opartym na RDF frameworkiem Adobe, znormalizowanym jako ISO 16684-1. W praktyce poprawnie zaimplementowane oprogramowanie uzgadnia dane EXIF utworzone przez aparat z danymi IPTC/XMP wprowadzonymi przez użytkownika, nie odrzucając żadnego z nich (wskazówki IPTC;LoC o XMP;LoC o EXIF).
Kwestie prywatności sprawiają, że EXIF staje się kontrowersyjny. Geotagi i numery seryjne urządzeń niejednokrotnie ujawniły wrażliwe lokalizacje. Sztandarowym przykładem jest zdjęcie Johna McAfee z 2012 roku opublikowane przez Vice, w którym współrzędne GPS z danych EXIF rzekomo ujawniły jego miejsce pobytu (Wired;The Guardian). Wiele platform społecznościowych usuwa większość danych EXIF podczas przesyłania, ale implementacje różnią się i zmieniają w czasie. Warto to zweryfikować, pobierając własne posty i sprawdzając je za pomocą odpowiedniego narzędzia (pomoc dotycząca multimediów na Twitterze;pomoc Facebooka;pomoc Instagrama).
Badacze bezpieczeństwa również uważnie obserwują parsery EXIF. Luki w powszechnie używanych bibliotekach (np. libexif) obejmowały przepełnienia bufora i odczyty poza zakresem pamięci, wywołane przez źle sformułowane tagi. Są one łatwe do spreparowania, ponieważ EXIF jest ustrukturyzowanym plikiem binarnym w przewidywalnym miejscu (porady;wyszukiwanie NVD). Należy regularnie aktualizować biblioteki metadanych i przetwarzać obrazy w środowisku izolowanym (piaskownicy), jeśli pochodzą z niezaufanych źródeł.
Używany świadomie, EXIF jest kluczowym elementem, który napędza katalogi zdjęć, procesy zarządzania prawami autorskimi i systemy wizji komputerowej. Używany naiwnie, staje się cyfrowym śladem, którego możesz nie chcieć zostawiać. Dobra wiadomość jest taka, że ekosystem — specyfikacje, interfejsy API systemu operacyjnego i narzędzia — daje Ci kontrolę, której potrzebujesz (CIPA EXIF;ExifTool;Exiv2;IPTC;XMP).
Dane EXIF (Exchangeable Image File Format) to zbiór metadanych dotyczących zdjęcia, takich jak ustawienia aparatu, data i czas wykonania, a nawet lokalizacja, jeśli włączony był GPS.
Większość przeglądarek i edytorów zdjęć (np. Adobe Photoshop, Przeglądarka fotografii systemu Windows) umożliwia wyświetlanie danych EXIF. Wystarczy otworzyć panel właściwości lub informacji o pliku.
Tak, dane EXIF można edytować za pomocą specjalistycznego oprogramowania, takiego jak Adobe Photoshop, Lightroom, lub łatwo dostępnych narzędzi online. Pozwalają one na modyfikację lub usunięcie określonych pól metadanych.
Tak. Jeśli GPS jest włączony, dane o lokalizacji zapisane w metadanych EXIF mogą ujawnić wrażliwe informacje geograficzne. Dlatego zaleca się usuwanie lub anonimizację tych danych przed udostępnieniem zdjęć.
Wiele programów pozwala na usunięcie danych EXIF. Proces ten jest często nazywany 'czyszczeniem' metadanych. Istnieją również narzędzia online, które oferują taką funkcjonalność.
Większość platform społecznościowych, takich jak Facebook, Instagram i Twitter, automatycznie usuwa dane EXIF z obrazów w celu ochrony prywatności użytkowników.
Dane EXIF mogą zawierać m.in. model aparatu, datę i czas wykonania zdjęcia, ogniskową, czas naświetlania, przysłonę, czułość ISO, balans bieli oraz lokalizację GPS.
Dla fotografów dane EXIF są cennym źródłem informacji o dokładnych ustawieniach użytych podczas robienia zdjęcia. Pomaga to w doskonaleniu technik i odtwarzaniu podobnych warunków w przyszłości.
Nie, tylko obrazy wykonane na urządzeniach obsługujących metadane EXIF, takich jak aparaty cyfrowe i smartfony, będą zawierać te dane.
Tak, dane EXIF są zgodne ze standardem określonym przez Japan Electronic Industries Development Association (JEIDA). Jednak niektórzy producenci mogą dodawać własne, dodatkowe informacje.
Format JNG (JPEG Network Graphics) to format pliku obrazu, który został zaprojektowany jako podformat bardziej znanego formatu MNG (Multiple-image Network Graphics). Został opracowany przede wszystkim w celu zapewnienia rozwiązania dla kompresji stratnej i bezstratnej w ramach jednego formatu obrazu, co nie było możliwe w przypadku innych popularnych formatów, takich jak JPEG czy PNG w momencie jego powstania. Pliki JNG są zwykle używane w przypadku obrazów, które wymagają zarówno wysokiej jakości, fotograficznej reprezentacji, jak i opcjonalnego kanału alfa dla przezroczystości, który nie jest obsługiwany przez standardowe obrazy JPEG.
JNG nie jest samodzielnym formatem, ale jest częścią pakietu formatów plików MNG, który został zaprojektowany jako animowana wersja PNG. Pakiet MNG obejmuje zarówno formaty MNG, jak i JNG, przy czym MNG obsługuje animacje, a JNG jest formatem obrazu pojedynczego. Format JNG został stworzony przez ten sam zespół, który opracował format PNG, i miał on uzupełniać PNG, dodając skompresowane kolorem dane JPEG, jednocześnie zachowując możliwość oddzielnego kanału alfa, który jest funkcją obsługiwaną przez PNG, ale nie przez JPEG.
Struktura pliku JNG jest podobna do struktury pliku MNG, ale jest prostsza, ponieważ jest przeznaczona tylko dla pojedynczych obrazów. Plik JNG składa się z serii bloków, z których każdy zawiera określony typ danych. Najważniejszymi blokami w pliku JNG są blok JHDR, który zawiera informacje nagłówka; blok JDAT, który zawiera skompresowane obrazem dane JPEG; blok JSEP, który może być obecny, aby wskazać koniec strumienia danych JPEG; oraz bloki kanału alfa, które są opcjonalne i mogą być albo blokami IDAT (zawierającymi skompresowane dane alfa PNG), albo blokami JDAA (zawierającymi skompresowane dane alfa JPEG).
Blok JHDR jest pierwszym blokiem w pliku JNG i ma kluczowe znaczenie, ponieważ definiuje właściwości obrazu. Zawiera informacje takie jak szerokość i wysokość obrazu, głębia kolorów, czy obecny jest kanał alfa, używana przestrzeń kolorów i metoda kompresji dla kanału alfa. Ten blok pozwala dekoderom zrozumieć, jak przetwarzać kolejne dane w pliku.
Blok JDAT zawiera rzeczywiste dane obrazu, które są kompresowane przy użyciu standardowych technik kompresji JPEG. Ta kompresja umożliwia wydajne przechowywanie obrazów fotograficznych, które często zawierają złożone gradienty kolorów i subtelne różnice w tonie. Kompresja JPEG w JNG jest identyczna z tą używaną w samodzielnych plikach JPEG, co umożliwia standardowym dekoderom JPEG odczytywanie danych obrazu z pliku JNG bez konieczności rozumienia całego formatu JNG.
Jeśli w obrazie JNG obecny jest kanał alfa, jest on przechowywany w blokach IDAT lub JDAA. Bloki IDAT są takie same jak te używane w plikach PNG i zawierają skompresowane dane alfa PNG. Umożliwia to bezstratną kompresję kanału alfa, zapewniając zachowanie informacji o przezroczystości bez utraty jakości. Z drugiej strony bloki JDAA zawierają skompresowane dane alfa JPEG, co pozwala na mniejsze rozmiary plików kosztem potencjalnych stratnych artefaktów kompresji w kanale alfa.
Blok JSEP jest opcjonalnym blokiem, który sygnalizuje koniec strumienia danych JPEG. Jest przydatny w przypadkach, gdy plik JNG jest przesyłany strumieniowo przez sieć, a dekoder musi wiedzieć, kiedy przestać odczytywać dane JPEG i zacząć szukać danych kanału alfa. Ten blok nie jest wymagany, jeśli plik jest odczytywany z lokalnego nośnika pamięci, gdzie koniec danych JPEG można określić na podstawie samej struktury pliku.
JNG obsługuje również korekcję kolorów poprzez dołączenie bloku ICCP, który zawiera osadzony profil kolorów ICC. Ten profil umożliwia dokładne odwzorowanie kolorów na różnych urządzeniach i jest szczególnie ważny w przypadku obrazów, które będą wyświetlane na różnych ekranach lub drukowane. Włączenie możliwości zarządzania kolorami jest znaczącą zaletą formatu JNG w porównaniu z samodzielnymi plikami JPEG, które z natury nie obsługują osadzonych profili kolorów.
Pomimo swoich możliwości format JNG nie zyskał szerokiego zastosowania. Wynika to częściowo z dominacji formatu JPEG w przypadku obrazów fotograficznych i formatu PNG w przypadku obrazów wymagających przezroczystości. Ponadto pojawienie się formatów takich jak WebP i HEIF, które również obsługują zarówno kompresję stratną, jak i bezstratną, a także przezroczystość, jeszcze bardziej zmniejszyło potrzebę stosowania oddzielnego formatu, takiego jak JNG. Jednak JNG pozostaje realną opcją w przypadku określonych przypadków użycia, w których wymagana jest jego unikalna kombinacja funkcji.
Jednym z powodów braku powszechnego przyjęcia JNG jest złożoność pakietu formatów plików MNG. Chociaż sam JNG jest stosunkowo prosty, jest częścią większego i bardziej złożonego zestawu specyfikacji, które nie zostały szeroko wdrożone. Wielu deweloperów oprogramowania zdecydowało się zamiast tego obsługiwać prostsze i bardziej popularne formaty JPEG i PNG, które spełniały potrzeby większości użytkowników bez dodatkowej złożoności MNG i JNG.
Kolejnym czynnikiem, który ograniczył przyjęcie JNG, jest brak obsługi w popularnym oprogramowaniu do edycji i przeglądania obrazów. Chociaż niektóre specjalistyczne oprogramowanie może obsługiwać JNG, wiele najczęściej używanych programów tego nie robi. Ten brak obsługi oznacza, że użytkownicy i deweloperzy rzadziej spotykają się z plikami JNG lub ich używają, co jeszcze bardziej zmniejsza ich obecność na rynku.
Pomimo tych wyzwań JNG ma swoich zwolenników, szczególnie wśród tych, którzy doceniają jego możliwości techniczne. Na przykład JNG może być przydatny w aplikacjach, w których pojedynczy plik musi zawierać zarówno wysokiej jakości obraz fotograficzny, jak i oddzielny kanał alfa dla przezroczystości. Może to być ważne w projektowaniu graficznym, tworzeniu gier i innych dziedzinach, w których obrazy muszą być kompozytowane na różnych tłach.
Techniczny projekt JNG umożliwia również potencjalne optymalizacje rozmiaru i jakości pliku. Na przykład poprzez oddzielenie danych o kolorze i alfa można zastosować różne poziomy kompresji do każdego z nich, optymalizując najlepszą równowagę między rozmiarem pliku a jakością obrazu. Może to skutkować mniejszymi plikami niż w przypadku zastosowania jednej metody kompresji do całego obrazu, jak ma to miejsce w przypadku formatów takich jak PNG.
Podsumowując, format obrazu JNG to wyspecjalizowany format pliku, który oferuje unikalną kombinację funkcji, w tym obsługę zarówno kompresji stratnej, jak i bezstratnej, opcjonalny kanał alfa dla przezroczystości i możliwości zarządzania kolorami. Chociaż nie zyskał powszechnego zastosowania, pozostaje technicznie sprawnym formatem, który może być odpowiedni do określonych zastosowań. Jego przyszłe znaczenie prawdopodobnie będzie zależeć od tego, czy pojawi się odnowione zainteresowanie jego możliwościami i czy rozszerzy się obsługa oprogramowania dla tego formatu. Na razie JNG jest świadectwem ciągłej ewolucji formatów obrazów i poszukiwania idealnej równowagi między kompresją, jakością i funkcjonalnością.
Ten konwerter działa w całości w Twojej przeglądarce. Po wybraniu pliku jest on wczytywany do pamięci i konwertowany do wybranego formatu. Następnie możesz pobrać przekonwertowany plik.
Konwersje rozpoczynają się natychmiast, a większość plików jest konwertowana w mniej niż sekundę. Większe pliki mogą zająć więcej czasu.
Twoje pliki nigdy nie są przesyłane na nasze serwery. Są one konwertowane w Twojej przeglądarce, a następnie pobierany jest przekonwertowany plik. Nigdy nie widzimy Twoich plików.
Obsługujemy konwersję między wszystkimi formatami obrazów, w tym JPEG, PNG, GIF, WebP, SVG, BMP, TIFF i innymi.
Ten konwerter jest całkowicie darmowy i zawsze będzie darmowy. Ponieważ działa w Twojej przeglądarce, nie musimy płacić za serwery, więc nie musimy pobierać od Ciebie opłat.
Tak! Możesz konwertować dowolną liczbę plików jednocześnie. Wystarczy wybrać wiele plików podczas ich dodawania.