EXIF (Exchangeable Image File Format) to blok metadanych, takich jak ekspozycja, obiektyw, znaczniki czasu, a nawet dane GPS, które aparaty i telefony osadzają w plikach graficznych. Wykorzystuje do tego system tagów w stylu TIFF, spakowany w formatach takich jak JPEG i TIFF. Jest to niezbędne do wyszukiwania, sortowania i automatyzacji w bibliotekach zdjęć, ale nieostrożne udostępnianie może prowadzić do niezamierzonego wycieku danych (ExifTool i Exiv2 ułatwiają inspekcję).
Na niskim poziomie EXIF ponownie wykorzystuje strukturę katalogu plików obrazów (IFD) formatu TIFF, a w formacie JPEG znajduje się wewnątrz znacznika APP1 (0xFFE1), skutecznie zagnieżdżając mały plik TIFF w kontenerze JPEG (przegląd JFIF; portal specyfikacji CIPA). Oficjalna specyfikacja — CIPA DC-008 (EXIF), obecnie w wersji 3.x — dokumentuje układ IFD, typy tagów i ograniczenia (CIPA DC-008; podsumowanie specyfikacji). EXIF definiuje dedykowany pod-IFD dla danych GPS (tag 0x8825) oraz IFD interoperacyjności (0xA005) (tabele tagów Exif).
Szczegóły implementacji mają znaczenie. Typowe pliki JPEG zaczynają się od segmentu JFIF APP0, po którym następuje EXIF w APP1. Starsze czytniki oczekują w pierwszej kolejności JFIF, podczas gdy nowoczesne biblioteki bez problemu analizują oba formaty (uwagi dotyczące segmentu APP). W praktyce parsery czasami zakładają kolejność lub limity rozmiaru APP, których specyfikacja nie wymaga, dlatego autorzy narzędzi dokumentują specyficzne zachowania i przypadki brzegowe (przewodnik po metadanych Exiv2; dokumentacja ExifTool).
EXIF nie ogranicza się do formatów JPEG/TIFF. Ekosystem PNG ustandaryzował chunk eXIf do przenoszenia danych EXIF w plikach PNG (wsparcie dla tego rozwiązania rośnie, a kolejność chunków w stosunku do IDAT może mieć znaczenie w niektórych implementacjach). WebP, format oparty na RIFF, obsługuje EXIF, XMP i ICC w dedykowanych chunkach (kontener WebP RIFF; libwebp). Na platformach Apple Image I/O zachowuje dane EXIF podczas konwersji do formatu HEIC/HEIF, wraz z danymi XMP i informacjami o producencie (kCGImagePropertyExifDictionary).
Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, w jaki sposób aplikacje odczytują ustawienia aparatu, mapa tagów EXIF jest odpowiedzią: Make, Model,FNumber, ExposureTime, ISOSpeedRatings, FocalLength, MeteringMode i inne znajdują się w głównych oraz podrzędnych IFD EXIF (tagi Exif; tagi Exiv2). Apple udostępnia je za pośrednictwem stałych Image I/O, takich jak ExifFNumber i GPSDictionary. Na Androidzie AndroidX ExifInterface odczytuje i zapisuje dane EXIF w formatach JPEG, PNG, WebP i HEIF.
Orientacja obrazu zasługuje na szczególną uwagę. Większość urządzeń przechowuje piksele w takiej postaci, w jakiej zostały zarejestrowane, i zapisuje tag informujący przeglądarki, jak je obrócić podczas wyświetlania. Jest to tag 274 (Orientation) z wartościami takimi jak 1 (normalna), 6 (90° zgodnie z ruchem wskazówek zegara), 3 (180°), 8 (270°). Niezastosowanie się do tego tagu lub jego nieprawidłowa aktualizacja prowadzi do obrócenia zdjęć, niedopasowania miniatur i błędów uczenia maszynowego w dalszych etapach przetwarzania (tag orientacji;praktyczny przewodnik). W procesach przetwarzania często stosuje się normalizację, fizycznie obracając piksele i ustawiając Orientation=1(ExifTool).
Rejestracja czasu jest trudniejsza, niż się wydaje. Historyczne tagi, takie jak DateTimeOriginal, nie zawierają informacji o strefie czasowej, co sprawia, że zdjęcia robione za granicą mogą być niejednoznacznie interpretowane. Nowsze tagi dodają informacje o strefie czasowej — np. OffsetTimeOriginal — dzięki czemu oprogramowanie może rejestrować DateTimeOriginal wraz z przesunięciem UTC (np. -07:00) w celu poprawnego porządkowania i geokorelacji (tagi OffsetTime*;przegląd tagów).
EXIF współistnieje, a czasem nakłada się, z metadanymi zdjęć IPTC (tytuły, twórcy, prawa, tematy) oraz XMP, opartym na RDF frameworkiem Adobe, znormalizowanym jako ISO 16684-1. W praktyce poprawnie zaimplementowane oprogramowanie uzgadnia dane EXIF utworzone przez aparat z danymi IPTC/XMP wprowadzonymi przez użytkownika, nie odrzucając żadnego z nich (wskazówki IPTC;LoC o XMP;LoC o EXIF).
Kwestie prywatności sprawiają, że EXIF staje się kontrowersyjny. Geotagi i numery seryjne urządzeń niejednokrotnie ujawniły wrażliwe lokalizacje. Sztandarowym przykładem jest zdjęcie Johna McAfee z 2012 roku opublikowane przez Vice, w którym współrzędne GPS z danych EXIF rzekomo ujawniły jego miejsce pobytu (Wired;The Guardian). Wiele platform społecznościowych usuwa większość danych EXIF podczas przesyłania, ale implementacje różnią się i zmieniają w czasie. Warto to zweryfikować, pobierając własne posty i sprawdzając je za pomocą odpowiedniego narzędzia (pomoc dotycząca multimediów na Twitterze;pomoc Facebooka;pomoc Instagrama).
Badacze bezpieczeństwa również uważnie obserwują parsery EXIF. Luki w powszechnie używanych bibliotekach (np. libexif) obejmowały przepełnienia bufora i odczyty poza zakresem pamięci, wywołane przez źle sformułowane tagi. Są one łatwe do spreparowania, ponieważ EXIF jest ustrukturyzowanym plikiem binarnym w przewidywalnym miejscu (porady;wyszukiwanie NVD). Należy regularnie aktualizować biblioteki metadanych i przetwarzać obrazy w środowisku izolowanym (piaskownicy), jeśli pochodzą z niezaufanych źródeł.
Używany świadomie, EXIF jest kluczowym elementem, który napędza katalogi zdjęć, procesy zarządzania prawami autorskimi i systemy wizji komputerowej. Używany naiwnie, staje się cyfrowym śladem, którego możesz nie chcieć zostawiać. Dobra wiadomość jest taka, że ekosystem — specyfikacje, interfejsy API systemu operacyjnego i narzędzia — daje Ci kontrolę, której potrzebujesz (CIPA EXIF;ExifTool;Exiv2;IPTC;XMP).
Dane EXIF (Exchangeable Image File Format) to zbiór metadanych dotyczących zdjęcia, takich jak ustawienia aparatu, data i czas wykonania, a nawet lokalizacja, jeśli włączony był GPS.
Większość przeglądarek i edytorów zdjęć (np. Adobe Photoshop, Przeglądarka fotografii systemu Windows) umożliwia wyświetlanie danych EXIF. Wystarczy otworzyć panel właściwości lub informacji o pliku.
Tak, dane EXIF można edytować za pomocą specjalistycznego oprogramowania, takiego jak Adobe Photoshop, Lightroom, lub łatwo dostępnych narzędzi online. Pozwalają one na modyfikację lub usunięcie określonych pól metadanych.
Tak. Jeśli GPS jest włączony, dane o lokalizacji zapisane w metadanych EXIF mogą ujawnić wrażliwe informacje geograficzne. Dlatego zaleca się usuwanie lub anonimizację tych danych przed udostępnieniem zdjęć.
Wiele programów pozwala na usunięcie danych EXIF. Proces ten jest często nazywany 'czyszczeniem' metadanych. Istnieją również narzędzia online, które oferują taką funkcjonalność.
Większość platform społecznościowych, takich jak Facebook, Instagram i Twitter, automatycznie usuwa dane EXIF z obrazów w celu ochrony prywatności użytkowników.
Dane EXIF mogą zawierać m.in. model aparatu, datę i czas wykonania zdjęcia, ogniskową, czas naświetlania, przysłonę, czułość ISO, balans bieli oraz lokalizację GPS.
Dla fotografów dane EXIF są cennym źródłem informacji o dokładnych ustawieniach użytych podczas robienia zdjęcia. Pomaga to w doskonaleniu technik i odtwarzaniu podobnych warunków w przyszłości.
Nie, tylko obrazy wykonane na urządzeniach obsługujących metadane EXIF, takich jak aparaty cyfrowe i smartfony, będą zawierać te dane.
Tak, dane EXIF są zgodne ze standardem określonym przez Japan Electronic Industries Development Association (JEIDA). Jednak niektórzy producenci mogą dodawać własne, dodatkowe informacje.
APNG (Animated Portable Network Graphics) to format pliku, który rozszerza możliwości szeroko używanego formatu PNG (Portable Network Graphics) o obsługę animacji. Został stworzony, aby zapewnić bardziej wydajną i dostępną alternatywę dla formatu GIF (Graphics Interchange Format) do dostarczania animowanych obrazów w sieci. APNG zachowuje te same funkcje bezstratnej kompresji i przezroczystości PNG, jednocześnie wprowadzając możliwość przechowywania wielu klatek, co pozwala na tworzenie płynnych animacji wysokiej jakości.
Format APNG opiera się na istniejącej strukturze PNG, wprowadzając nowe typy fragmentów specjalnie zaprojektowane do animacji. Głównymi fragmentami używanymi w APNG są fragment `acTL` (Animation Control) i fragment `fcTL` (Frame Control). Fragment `acTL` jest umieszczany na początku pliku i zawiera informacje o animacji jako całości, takie jak liczba klatek i liczba powtórzeń animacji. Fragment `fcTL` poprzedza każdą klatkę i zawiera szczegóły dotyczące klatki, w tym wymiary klatki, pozycję i czas opóźnienia.
Jedną z głównych zalet APNG jest jego wsteczna kompatybilność ze standardowymi przeglądarkami PNG. Plik APNG zaczyna się od tego samego podpisu i fragmentów krytycznych, co zwykły plik PNG, co pozwala wyświetlić go jako statyczny obraz w aplikacjach, które nie obsługują APNG. Zapewnia to, że użytkownicy ze starszymi przeglądarkami lub przeglądarkami obrazów nadal mogą wyświetlać pierwszą klatkę animacji, zachowując kompatybilność na wielu platformach.
Proces animacji w APNG opiera się na serii klatek, z których każda jest reprezentowana przez oddzielny obraz. Pierwsza klatka jest zwykle w pełni wyrenderowanym obrazem, podczas gdy kolejne klatki mogą być pełnymi klatkami lub częściowymi klatkami, które zawierają tylko zmiany w stosunku do poprzedniej klatki. To podejście pozwala na bardziej wydajne przechowywanie i szybsze czasy ładowania, ponieważ niezmienione piksele nie muszą być przerysowywane dla każdej klatki.
Aby utworzyć plik APNG, używa się narzędzia do edycji obrazu lub specjalistycznego oprogramowania do złożenia poszczególnych klatek i wygenerowania niezbędnych fragmentów. Klatki są zwykle eksportowane jako oddzielne pliki PNG, a następnie łączone w jeden plik APNG za pomocą enkodera APNG. Koder analizuje klatki, określa optymalną metodę kodowania (pełne klatki lub częściowe klatki) i generuje fragmenty `acTL` i `fcTL` do kontrolowania odtwarzania animacji.
Gdy plik APNG jest ładowany w kompatybilnej przeglądarce, przeglądarka odczytuje fragment `acTL`, aby określić właściwości animacji, a następnie przetwarza klatki sekwencyjnie. Fragment `fcTL` skojarzony z każdą klatką zawiera niezbędne informacje do prawidłowego renderowania klatki, w tym jej czas trwania i umiejscowienie na płótnie. Przeglądarka wyświetla klatki w określonej kolejności, używając czasów opóźnienia do kontrolowania prędkości animacji i zachowania pętli.
APNG oferuje kilka zalet w porównaniu z tradycyjnymi animacjami GIF. Obsługuje 24-bitowy kolor i 8-bitową przezroczystość, co pozwala na bardziej żywą i szczegółową grafikę w porównaniu z ograniczoną 256-kolorową paletą GIF. APNG zapewnia również lepszą kompresję, co skutkuje mniejszymi rozmiarami plików przy równoważnej jakości obrazu. Ponadto APNG umożliwia zmienne częstotliwości klatek, co pozwala na większą kontrolę nad czasem i płynnością animacji.
Jednak APNG ma pewne ograniczenia. Chociaż jest obsługiwany przez główne przeglądarki internetowe, takie jak Firefox, Chrome i Safari, nie jest tak szeroko stosowany jak GIF. Niektóre starsze przeglądarki i przeglądarki obrazów mogą nie mieć wbudowanej obsługi APNG, wymagając od użytkowników instalowania rozszerzeń lub korzystania z alternatywnego oprogramowania do wyświetlania animacji. Ponadto tworzenie plików APNG może być bardziej złożone w porównaniu z GIF, ponieważ wiąże się z pracą z wieloma klatkami i zrozumieniem określonej struktury fragmentów.
Pomimo tych ograniczeń APNG zyskał popularność w ostatnich latach ze względu na swoją lepszą jakość obrazu, mniejsze rozmiary plików i rosnące wsparcie ze strony przeglądarek internetowych i narzędzi do edycji obrazów. Stał się preferowanym wyborem do dostarczania wysokiej jakości animacji na stronach internetowych, szczególnie w przypadku krótkich, zapętlonych animacji, które wymagają przezroczystości i płynnego odtwarzania.
Podsumowując, APNG to potężny i wszechstronny format pliku, który rozszerza możliwości PNG o obsługę animacji. Wykorzystując istniejącą strukturę PNG i wprowadzając nowe fragmenty do kontroli animacji, APNG oferuje bardziej wydajną i wizualnie atrakcyjną alternatywę dla GIF. Chociaż może nie być tak szeroko obsługiwany jak GIF, rosnąca adopcja APNG przez przeglądarki internetowe i rosnące zapotrzebowanie na wysokiej jakości animacje czynią go cennym narzędziem dla projektantów i programistów, którzy chcą tworzyć angażujące i interaktywne treści w sieci.
Ten konwerter działa w całości w Twojej przeglądarce. Po wybraniu pliku jest on wczytywany do pamięci i konwertowany do wybranego formatu. Następnie możesz pobrać przekonwertowany plik.
Konwersje rozpoczynają się natychmiast, a większość plików jest konwertowana w mniej niż sekundę. Większe pliki mogą zająć więcej czasu.
Twoje pliki nigdy nie są przesyłane na nasze serwery. Są one konwertowane w Twojej przeglądarce, a następnie pobierany jest przekonwertowany plik. Nigdy nie widzimy Twoich plików.
Obsługujemy konwersję między wszystkimi formatami obrazów, w tym JPEG, PNG, GIF, WebP, SVG, BMP, TIFF i innymi.
Ten konwerter jest całkowicie darmowy i zawsze będzie darmowy. Ponieważ działa w Twojej przeglądarce, nie musimy płacić za serwery, więc nie musimy pobierać od Ciebie opłat.
Tak! Możesz konwertować dowolną liczbę plików jednocześnie. Wystarczy wybrać wiele plików podczas ich dodawania.