OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia służąca do konwersji różnych typów dokumentów, takich jak zeskanowane dokumenty papierowe, pliki PDF czy obrazy utworzone za pomocą kamery cyfrowej, na edytowalne i przeszukiwalne dane.
W pierwszym etapie OCR, obraz dokumentu tekstowego jest skanowany. Może to być zdjęcie lub zeskanowany dokument. Celem tego etapu jest stworzenie cyfrowej kopii dokumentu, zamiast wymagać ręcznej transkrypcji. Dodatkowo, proces cyfryzacji może także pomóc w zwiększeniu trwałości materiałów, ponieważ może zmniejszyć ilość manipulacji delikatnymi źródłami. Po zdigitalizowaniu dokumentu, oprogramowanie OCR dzieli obraz na pojedyncze znaki do rozpoznania. Nazywa się to procesem segmentacji. Segmentacja dzieli dokument na linie, słowa a ostatecznie pojedyncze znaki. Podział ten jest skomplikowanym procesem z uwagi na mnogość zaangażowanych czynników - różne czcionki, różne rozmiary tekstu i zróżnicowane wyrównanie tekstu, aby wymienić tylko kilka. Po segmentacji, algorytm OCR wykorzystuje rozpoznawanie wzorców, aby zidentyfikować każdy pojedynczy znak. Dla każdego znaku, algorytm porównuje go z bazą kształtów znaków. Najbliższe dopasowanie jest następnie wybierane jako identyfikacja znaku. W rozpoznawaniu cech, bardziej zaawansowanej formie OCR, algorytm bada nie tylko kształt, ale także bierze pod uwagę linie i krzywe w wzorcu. OCR ma liczne praktyczne zastosowania - od cyfryzacji dokumentów drukowanych, umożliwiając usługi tekstu na mowę, automatyzując procesy wprowadzania danych, aż po pomoc użytkownikom z wadą wzroku w lepszym interakcji z tekstem. Warto jednak zauważyć, że proces OCR nie jest nieomylny i może popełniać błędy, szczególnie przy niskiej rozdzielczości dokumentów, skomplikowanych czcionek, czy źle wydrukowanych tekstach. Stąd, dokładność systemów OCR znacznie różni się w zależności od jakości oryginalnego dokumentu i specyfikacji używanego oprogramowania OCR. OCR jest kluczową technologią w nowoczesnych praktykach ekstrakcji i digitalizacji danych. Oszczędza znacznie czasu i zasobów, zmniejszając potrzebę ręcznego wprowadzania danych i zapewniając niezawodne, efektywne podejście do przekształcania dokumentów fizycznych na format cyfrowy.
Optical Character Recognition (OCR) to technologia używana do konwersji różnych rodzajów dokumentów, takich jak zeskanowane dokumenty papierowe, pliki PDF lub obrazy zrobione cyfrowym aparatem fotograficznym, na edytowalne i przeszukiwalne dane.
OCR działa poprzez skanowanie obrazu wejściowego lub dokumentu, segmentację obrazu na indywidualne znaki, a następnie porównanie każdego znaku z bazą danych kształtów znaków za pomocą rozpoznawania wzorców lub rozpoznawania cech.
OCR jest używany w różnych sektorach i aplikacjach, w tym do digitalizacji wydrukowanych dokumentów, włączania usług tekst-na-mowę, automatyzacji procesów wprowadzania danych i pomocy osobom niewidomym w lepszej interakcji z tekstem.
Pomimo wielkiego postępu w technologii OCR, nie jest ona nieomylna. Dokładność może różnić się w zależności od jakości oryginalnego dokumentu i specyfiki używanego oprogramowania OCR.
Chociaż OCR jest głównie przeznaczony dla tekstu drukowanego, niektóre zaawansowane systemy OCR są także w stanie rozpoznać jasne, konsekwentne pismo odręczne. Jednak zazwyczaj rozpoznawanie pisma odręcznego jest mniej dokładne ze względu na dużą różnorodność indywidualnych stylów pisania.
Tak, wiele systemów oprogramowania OCR potrafi rozpoznawać wiele języków. Ważne jest jednak, aby upewnić się, że konkretny język jest obsługiwany przez oprogramowanie, którego używasz.
OCR to skrót od Optical Character Recognition i służy do rozpoznawania tekstu drukowanego, natomiast ICR, czyli Intelligent Character Recognition, jest bardziej zaawansowany i służy do rozpoznawania tekstu pisanego odręcznie.
OCR najlepiej radzi sobie z czytelnymi, łatwymi do odczytania fontami i standardowymi rozmiarami tekstu. Chociaż może pracować z różnymi fontami i rozmiarami, dokładność zwykle maleje przy niecodziennych fontach lub bardzo małych rozmiarach tekstu.
OCR może mieć problemy z dokumentami o niskiej rozdzielczości, złożonymi czcionkami, źle wydrukowanymi tekstami, pismem odręcznym oraz dokumentami z tłem, które przeszkadza w tekście. Ponadto, mimo że może obsługiwać wiele języków, nie jest w stanie idealnie pokryć wszystkich języków.
Tak, OCR potrafi skanować kolorowy tekst i tło, choć zazwyczaj jest skuteczniejszy w przypadku wysokokontrastowych kombinacji kolorów, takich jak czarny tekst na białym tle. Dokładność może spadać, gdy kolor tekstu i tła nie tworzą wystarczającego kontrastu.
Format JPEG 2000 Multi-layer (JPM) jest rozszerzeniem standardu JPEG 2000, który jest standardem kompresji obrazu i systemem kodowania. Został stworzony przez komitet Joint Photographic Experts Group w 2000 roku z zamiarem zastąpienia oryginalnego standardu JPEG. JPEG 2000 jest znany z wysokiej wydajności kompresji i możliwości obsługi szerokiej gamy typów obrazów, w tym obrazów w skali szarości, kolorowych i wieloskładnikowych. Format JPM specjalnie rozszerza możliwości JPEG 2000 o obsługę dokumentów złożonych, które mogą zawierać mieszankę tekstu, grafiki i obrazów.
JPM jest zdefiniowany w części 6 pakietu JPEG 2000 (ISO/IEC 15444-6) i jest zaprojektowany do kapsułkowania wielu obrazów i powiązanych danych w jednym pliku. Dzięki temu jest szczególnie przydatny w takich zastosowaniach, jak obrazowanie dokumentów, obrazowanie medyczne i obrazowanie techniczne, gdzie różne typy treści muszą być przechowywane razem. Format JPM umożliwia wydajne przechowywanie stron w dokumencie, z których każda może zawierać kilka regionów obrazu o różnych charakterystykach, a także dane nieobrazowe, takie jak adnotacje lub metadane.
Jedną z kluczowych cech JPM jest wykorzystanie strumienia kodu JPEG 2000 (JPX), który jest rozszerzoną wersją podstawowego strumienia kodu JPEG 2000 (JP2). JPX obsługuje szerszą gamę przestrzeni kolorów, bardziej zaawansowane metadane i większe głębie bitowe. W pliku JPM każdy obraz lub „warstwa” jest przechowywany jako osobny strumień kodu JPX. Dzięki temu każda warstwa może być kompresowana zgodnie z własnymi charakterystykami, co może prowadzić do bardziej wydajnej kompresji i wyników o wyższej jakości, szczególnie w przypadku dokumentów złożonych z różnorodnymi typami tre ści.
Struktura pliku JPM jest hierarchiczna i składa się z serii boksów. Boks jest samodzielną jednostką, która zawiera nagłówek i dane. Nagłówek określa typ i długość boksu, podczas gdy dane zawierają rzeczywistą treść. Boks najwyższego poziomu w pliku JPM to boks sygnatury, który identyfikuje plik jako plik rodziny JPEG 2000. Po boksie sygnatury znajdują się między innymi boksy typu pliku, boksy nagłówka i boksy zawartości. Boksy nagłówka zawierają informacje o pliku, takie jak liczba stron i atrybuty każdej strony, podczas gdy boksy zawartości zawierają dane obrazu i wszelkie powiązane dane nieobrazowe.
Pod względem kompresji pliki JPM mogą wykorzystywać zarówno metody kompresji bezstratnej, jak i stratnej. Kompresja bezstratna zapewnia, że oryginalne dane obrazu mogą być idealnie zrekonstruowane z danych skompresowanych, co jest kluczowe dla zastosowań, w których integralność obrazu jest najważniejsza, takich jak obrazowanie medyczne. Z drugiej strony kompresja stratna pozwala na zmniejszenie rozmiaru pliku poprzez odrzucenie części danych obrazu, co może być dopuszczalne w sytuacjach, gdy nie jest wymagana idealna wierność.
JPM obsługuje również koncepcję „dekodowania progresywnego”, co oznacza, że można wyświetlić wersję obrazu o niskiej rozdzielczości, podczas gdy obraz o pełnej rozdzielczości jest nadal pobierany lub przetwarzany. Jest to szczególnie przydatne w przypadku dużych obrazów lub wolnych połączeń sieciowych, ponieważ pozwala użytkownikom na szybki podgląd bez konieczności czekania na dostępność całego pliku.
Innym ważnym aspektem JPM jest obsługa metadanych. Metadane w plikach JPM mogą zawierać informacje o dokumencie, takie jak autor, tytuł i słowa kluczowe, a także informacje o każdym obrazie, takie jak data wykonania, ustawienia aparatu i lokalizacja geograficzna. Te metadane można przechowywać w formacie XML, dzięki czemu są łatwo dostępne i modyfikowalne. Ponadto JPM obs ługuje dołączanie profili ICC, które definiują przestrzeń kolorów obrazów, zapewniając dokładne odwzorowanie kolorów na różnych urządzeniach.
Pliki JPM są również zdolne do przechowywania wielu wersji obrazu, każda z różnymi rozdzielczościami lub ustawieniami jakości. Ta funkcja, znana jako „wielowarstwowość”, umożliwia bardziej wydajne przechowywanie i przesyłanie, ponieważ odpowiednia wersja obrazu może być wybierana w oparciu o konkretne potrzeby aplikacji lub dostępną przepustowość.
Bezpieczeństwo to kolejna dziedzina, w której JPM zapewnia solidne funkcje. Format obsługuje dołączanie podpisów cyfrowych i szyfrowanie, które można wykorzystać do weryfikacji autentyczności dokumentu i ochrony poufnych informacji. Jest to szczególnie ważne w takich dziedzinach, jak zarządzanie dokumentami prawnymi i medycznymi, gdzie integralność i poufność dokumentów mają najwyższe znaczenie.
Pomimo wielu zalet format JPM nie zyskał powszechnego zastosowania, szczególnie na rynku konsumenckim. Wynika to częściowo ze złożoności formatu i zasobów obliczeniowych wymaganych do przetwarzania plików JPM. Ponadto rodzina standardów JPEG 2000, w tym JPM, podlegała problemom z licencjonowaniem patentów, które utrudniały jej przyjęcie w porównaniu z oryginalnym standardem JPEG, który ogólnie nie jest obciążony patentami.
Dla programistów oprogramowania i inżynierów pracujących z plikami JPM dostępnych jest kilka bibliotek i narzędzi, które zapewniają obsługę tego formatu. Należą do nich biblioteka OpenJPEG, która jest kodekiem JPEG 2000 typu open source, oraz oferty komercyjne różnych firm zajmujących się oprogramowaniem do obrazowania. Podczas pracy z plikami JPM programiści muszą znać składnię strumienia kodu JPEG 2000, a także szczegółowe wymagania dotyczące obsługi dokumentów złożonych i metadanych.
Podsumowując, format obrazu JPM jest potężnym rozszerzeniem standardu JPEG 2000, który oferuje szereg funkcji odpowiednich do przechowywania i zarządzania dokumentami złożonymi. Obsługa wielu warstw obrazu, dekodowania progresywnego, metadanych, wielowarstwowości i funkcji bezpieczeństwa sprawiają, że jest to idealny wybór dla profesjonalnych i technicznych zastosowań, w których jakość obrazu i integralność dokumentu mają kluczowe znaczenie. Chociaż może nie być tak powszechnie używany jak inne formaty obrazu, jego specjalistyczne możliwości zapewniają, że pozostaje ważnym narzędziem w takich dziedzinach, jak obrazowanie dokumentów i obrazowanie medyczne.
Ten konwerter działa całkowicie w Twojej przeglądarce. Kiedy wybierasz plik, jest on wczytywany do pamięci i konwertowany na wybrany format. Następnie możesz pobrać skonwertowany plik.
Konwersje zaczynają się natychmiast, a większość plików jest konwertowana w mniej niż sekundę. Większe pliki mogą wymagać więcej czasu.
Twoje pliki nigdy nie są przesyłane na nasze serwery. Są konwertowane w Twojej przeglądarce, a następnie pobierany jest skonwertowany plik. Nigdy nie widzimy Twoich plików.
Obsługujemy konwersję między wszystkimi formatami obrazów, w tym JPEG, PNG, GIF, WebP, SVG, BMP, TIFF i więcej.
Ten konwerter jest całkowicie darmowy i zawsze będzie darmowy. Ponieważ działa w Twojej przeglądarce, nie musimy płacić za serwery, więc nie musimy Cię obciążać opłatami.
Tak! Możesz konwertować tyle plików, ile chcesz na raz. Wystarczy wybrać wiele plików podczas ich dodawania.