Format pliku .whl, który oznacza „Wheel”, to oparty na ZIP formacie archiwum zaprojektowany do dystrybucji i instalacji pakietów Pythona. Został wprowadzony w PEP 427 jako zamiennik dla starszego formatu .egg. Format .whl zapewnia bardziej wydajny, szybszy i niezależny od platformy sposób dystrybucji pakietów Pythona w porównaniu z dystrybucjami źródłowymi.
Plik .whl to zasadniczo archiwum ZIP, które podąża za określoną strukturą katalogów i konwencją nazewnictwa. Archiwum zawiera kod źródłowy pakietu Pythona, skompilowany bajtkod i pliki metadanych niezbędne do instalacji. Format .whl umożliwia szybszą instalację, ponieważ eliminuje potrzebę wykonywania setup.py i kompilowania pakietu podczas instalacji.
Konwencja nazewnictwa dla plików .whl podąża za określonym wzorcem: {dystrybucja}-{wersja}(-{znacznik kompilacji})?-{znacznik Pythona}-{znacznik ABI}-{znacznik platformy}.whl. Rozbijmy każdy komponent: - {dystrybucja}: Nazwa pakietu Pythona. - {wersja}: Numer wersji pakietu. - {znacznik kompilacji} (opcjonalny): Znacznik wskazujący konkretną kompilację pakietu. - {znacznik Pythona}: Wskazuje implementację i wersję Pythona, taką jak cp38 dla CPython 3.8. - {znacznik ABI}: Określa Application Binary Interface (ABI), taki jak cp38m dla CPython 3.8 z Unicode UCS-4. - {znacznik platformy}: Określa platformę docelową, taką jak win_amd64 dla 64-bitowego systemu Windows. Na przykład plik .whl o nazwie mypackage-1.0.0-cp38-cp38-win_amd64.whl reprezentuje wersję 1.0.0 „mypackage” zbudowaną dla CPython 3.8 w 64-bitowym systemie Windows.
Struktura katalogów wewnątrz archiwum .whl podąża za określonym układem. Na najwyższym poziomie znajduje się katalog „{dystrybucja}-{wersja}.dist-info”, który zawiera pliki metadanych. Rzeczywisty kod pakietu i zasoby są przechowywane w osobnym katalogu o nazwie „{dystrybucja}-{wersja}.data”.
Wewnątrz katalogu „.dist-info” zwykle znajdziesz następujące pliki: - METADATA: Zawiera metadane pakietu, takie jak nazwa, wersja, autor i zależności. - WHEEL: Określa wersję specyfikacji Wheel i znaczniki zgodności pakietu. - RECORD: Lista wszystkich plików zawartych w archiwum .whl wraz z ich haszami w celu weryfikacji integralności. - entry_points.txt (opcjonalny): Definiuje punkty wejścia dla pakietu, takie jak skrypty konsoli lub wtyczki. - LICENSE.txt (opcjonalny): Zawiera informacje o licencji pakietu. Katalog „.data” zawiera rzeczywisty kod pakietu i zasoby, zorganizowane zgodnie z wewnętrzną strukturą pakietu.
Aby utworzyć plik .whl, zwykle używa się narzędzia takiego jak setuptools lub pip. Te narzędzia automatycznie generują niezbędne pliki metadanych i pakują kod do formatu .whl na podstawie pliku setup.py pakietu lub konfiguracji pyproject.toml. Na przykład uruchomienie `python setup.py bdist_wheel` lub `pip wheel .` w katalogu pakietu wygeneruje plik .whl w katalogu „dist”.
Podczas instalowania pakietu z pliku .whl narzędzia takie jak pip obsługują proces instalacji. Wyodrębniają zawartość archiwum .whl, weryfikują integralność plików za pomocą informacji w pliku RECORD i instalują pakiet w odpowiedniej lokalizacji w środowisku Pythona. Pliki metadanych w katalogu „.dist-info” są używane do śledzenia zainstalowanego pakietu i jego zależności.
Jedną z głównych zalet formatu .whl jest jego zdolność do dostarczania wstępnie skompilowanych pakietów specyficznych dla platformy. Oznacza to, że użytkownicy mogą instalować pakiety bez konieczności posiadania zgodnego środowiska kompilacji lub kompilowania pakietu ze źródła. Pliki .whl można budować i dystrybuować dla różnych platform i wersji Pythona, co ułatwia dystrybucję pakietów do szerokiego grona użytkowników.
Kolejną zaletą formatu .whl jest jego szybsza prędkość instalacji w porównaniu z dystrybucjami źródłowymi. Ponieważ pliki .whl zawierają wstępnie skompilowany bajtkod i nie wymagają wykonywania setup.py podczas instalacji, proces instalacji jest znacznie szybszy. Jest to szczególnie zauważalne w przypadku pakietów o złożonych procesach kompilacji lub zależnościach.
Format .whl obsługuje również różne funkcje i rozszerzenia. Na przykład umożliwia dołączenie skompilowanych rozszerzeń (np. rozszerzeń C) w archiwum, co ułatwia dystrybucję pakietów z kodem natywnym. Obsługuje również koncepcję „bezpośrednich odwołań do adresów URL” (PEP 610), która umożliwia określanie adresów URL dla zależności pakietu, umożliwiając bardziej elastyczne mechanizmy dystrybucji.
Podsumowując, format archiwum .whl jest standaryzowanym i wydajnym sposobem dystrybucji pakietów Pythona. Zapewnia niezależny od platformy i szybszy proces instalacji w porównaniu z dystrybucjami źródłowymi. Postępując zgodnie z określoną strukturą katalogów i konwencją nazewnictwa, pliki .whl zawierają kod pakietu, metadane i zależności w jednym archiwum. Szerokie przyjęcie formatu .whl znacznie uprościło dystrybucję i instalację pakietów Pythona, ułatwiając programistom udostępnianie swoich bibliotek, a użytkownikom bezproblemową instalację.
Kompresja plików to proces, który redukuje rozmiar plików danych dla efektywnego przechowywania lub transmisji. Wykorzystuje różne algorytmy do kondensacji danych poprzez identyfikowanie i eliminowanie nadmiarowości, co często znacznie zmniejsza rozmiar danych bez utraty oryginalnej informacji.
Istnieją dwa główne typy kompresji plików: bezstratna i stratna. Kompresja bezstratna umożliwia doskonałą rekonstrukcję oryginalnych danych z skompresowanych danych, co jest idealne dla plików, gdzie każdy bit danych jest ważny, takich jak pliki tekstowe lub bazy danych. Powszechne przykłady obejmują formaty plików ZIP i RAR. Z drugiej strony, kompresja stratna eliminuje mniej ważne dane, aby bardziej znacząco zmniejszyć rozmiar pliku, często stosowana w plikach audio, wideo i obrazów. JPEG i MP3 to przykłady, gdzie pewna utrata danych nie wpływa znacząco na percepcyjną jakość treści.
Kompresja plików jest korzystna z wielu powodów. Oszczędza miejsce na urządzeniach i serwerach, obniża koszty i poprawia efektywność. Przyspiesza też przenoszenie plików przez sieci, w tym internet, co ma szczególne znaczenie dla dużych plików. Ponadto, skompresowane pliki mogą być grupowane razem w jeden plik archiwum, co pomaga w organizacji i łatwiejszym przenoszeniu wielu plików.
Jednak kompresja plików ma też pewne wady. Proces kompresji i dekompresji wymaga zasobów obliczeniowych, co może spowolnić wydajność systemu, szczególnie dla większych plików. Ponadto, w przypadku kompresji stratnej, niektóre oryginalne dane są tracone podczas kompresji, a jakość wynikowa może nie być akceptowalna dla wszystkich zastosowań, zwłaszcza profesjonalnych, które wymagają wysokiej jakości.
Kompresja plików to kluczowe narzędzie w dzisiejszym cyfrowym świecie. Poprawia efektywność, oszczędza miejsce na przechowywanie i skraca czasy pobierania i wysyłania. Jednak także ma swoje wady pod względem wydajności systemu i ryzyka degradacji jakości. Dlatego ważne jest mądre podejście do tych czynników, aby wybrać odpowiednią technikę kompresji dla konkretnych potrzeb danych.
Kompresja plików to proces, który zmniejsza rozmiar pliku lub plików, zazwyczaj w celu oszczędności miejsca na dysku lub przyspieszenia transmisji przez sieć.
Kompresja plików działa poprzez identyfikowanie i usuwanie nadmiarowej informacji w danych. Wykorzystuje algorytmy do kodowania oryginalnych danych w mniejszej przestrzeni.
Dwa główne typy kompresji plików to kompresja bezstratna i stratna. Kompresja bezstratna pozwala na idealne przywrócenie oryginalnego pliku, podczas gdy kompresja stratna umożliwia znaczniejsze zmniejszenie rozmiaru kosztem pewnej utraty jakości danych.
Popularnym przykładem narzędzia do kompresji plików jest WinZip, który obsługuje wiele formatów kompresji, w tym ZIP i RAR.
W przypadku kompresji bezstratnej, jakość pozostaje niezmieniona. Jednak przy kompresji stratnej może dojść do zauważalnego spadku jakości, ponieważ eliminuje ona mniej ważne dane, aby bardziej znacząco zmniejszyć rozmiar pliku.
Tak, kompresja plików jest bezpieczna pod względem integralności danych, zwłaszcza przy kompresji bezstratnej. Jednak, jak wszystkie pliki, skompresowane pliki mogą być celem dla złośliwego oprogramowania lub wirusów, dlatego zawsze ważne jest, aby mieć zainstalowane wiarygodne oprogramowanie zabezpieczające.
Prawie wszystkie typy plików można skompresować, w tym pliki tekstowe, obrazy, audio, wideo i pliki oprogramowania. Jednak poziom możliwej do osiągnięcia kompresji może znacznie różnić się w zależności od typu pliku.
Plik ZIP to typ formatu pliku, który wykorzystuje kompresję bezstratną do zmniejszenia rozmiaru jednego lub więcej plików. Wiele plików w pliku ZIP jest efektywnie grupowanych razem w jeden plik, co ułatwia również udostępnianie.
Technicznie tak, chociaż dodatkowe zmniejszenie rozmiaru może być minimalne lub nawet niekorzystne. Kompresowanie już skompresowanego pliku czasami może zwiększyć jego rozmiar z powodu metadanych dodawanych przez algorytm kompresji.
Aby rozpakować plik, zazwyczaj potrzebujesz narzędzia do dekompresji lub rozpakowywania, takiego jak WinZip czy 7-Zip. Te narzędzia mogą wyodrębnić oryginalne pliki z formatu skompresowanego.